Ս. ՀԱԿՈԲ ՄԾԲՆԵՑԻ (+338) | ՀԱԿՈԲ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ՀԱՂԱՐԾՆԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՂՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՂՊԱՏԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ | ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄ | ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՍՄԱՎՈՒՐՔ | ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՊԵՏ | ՀԱՅՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՎԱՆՔ (ՄԱՐԴԱՂԱՎՆՅԱՑ ՎԱՆՔ) | ՀԱՆԴԵՐՁՅԱԼ ԿՅԱՆՔ | ՀԱՌԻՃԱՎԱՆՔ | ՀԱՎԱՏ | ՀԱՎԱՏՈ ՀԱՆԳԱՆԱԿ | ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԵԹԱՆՈՍՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՀԵՂԻՆԵ ԹԱԳՈՒՀԻ (250-330) | ՀԻՆՈՒՆՔ | ՀՈԲ ԵՐԱՆԵԼԻ | ՀՈԳԵԳԱԼՈՒՍՏ | ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ | ՀՈԳԵՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈԳԵՎՈՐ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈՂԱԹԱՓԵՐ | ՀՈՎԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. V դ. երկրորդ կես) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՄԱՆԴԱԿՈՒՆԻ (410-490) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՍԿԵԲԵՐԱՆ (347-407) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386) | ՀՈՎՀԱՆՆԱՎԱՆՔ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱՌՆԵՑԻ (XII-XIII դդ.) | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐԶՆԿԱՑԻ (1230-1293) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԱՑԻ (+417) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏԻՉ | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏՉԻ ԵՎ Ս. ԱԹԱՆԱԳԻՆԵ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍԻ ՆՇԽԱՐՆԵՐԻ ՓՈԽԱԴՐՄԱՆ ՏՈՆ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (1045-1129) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728) | ՀՈՎՆԱՆ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. առաջին կես) | ՀՈՎՍԵՓ ԳԵՂԵՑԻԿ | ՀՈՐԴԱՆԱՆ | Ս. ՀՌԻՓՍԻՄՅԱՆ ԿՈՒՅՍԵՐ (+301) | ՀՐԱԺԱՐԻՄՔ | ՀՐԵՇՏԱԿ | ՀՈՒՅՍ | Ս. ՀՈՒՍԻԿ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (295-347)

---

id268Օրհնությունը, որ Աստված տվել էր Աբրահամին, նրա սերունդներին էր փոխանցվում ըստ նրանց արժանիքների: Այդ է հաստատում Իսահակի որդիների՝ Հակոբի ու Եսավի օրինակը:
Նրանք երկվորյակ եղբայրներ էին, սակայն ամենևին նման չէին իրար. Եսավը վայրագ բնավորություն ուներ, ու նրա սիրելի զբաղմունքը գազաններ որսալն էր, մինչդեռ Հակոբը հեզ էր ու բարեպաշտ: Եսավը ավագն էր, ինչի պատճառով եղբոր նկատմամբ որոշակի առավելություն ուներ, և Իսահակը պատրաստվում էր օրհնել նրան՝ որպես աստվածային ուխտի ժառանգորդի: Սակայն իր անհամբերության և անզսպության պատճառով Եսավը մի աման ոսպապուրի դիմաց Հակոբին վաճառեց իր անդրանիկության իրավունքը: Եվ հայրը, որ արդեն ծեր էր ու չէր տեսնում, չճանաչեց Հակոբին և նրան օրհնեց Եսավի փոխարեն:
Այդպիսով Աստծո օրհնությունը բաժին հասավ արժանավորին:

Մի անգամ Հակոբը երազում մի սանդուղք տեսավ, որը երկրից մինչև երկինք էր հասնում, և նրանով բարձրանում ու իջնում էին Աստծո հրեշտակները: Եվ ահա, Աստված դիմեց նրան՝ ասելով. «Ես Տերն եմ, քո հայր Աբրահամի Աստվածը և Իսահակի Աստվածը: Մի՛ վախեցիր, որովհետև այն հողը, որի վրա քնել ես դու, քեզ եմ տալու և քո սերունդներին: .... Քո շնորհիվ և քո սերունդների շնորհիվ օրհնվելու են աշխարհի բոլոր ազգերը» [Ծն. 28.12-14]: Այսպես Աբրահամին տրված խոստումը նորոգվեց Հակոբի հետ. նրա սերունդները դարձան Աստծո ուխտի ժառանգորդները՝ ընտրյալ ժողովուրդը, որից և պիտի ծնվեր Քրիստոս՝ աշխարհի Փրկիչը: