Այս ժամանակները փյունիկեցիների, պաղեստինցիների, ասորիների և Միջագետքի վրա կայսեր հազարապետ նշանակվեց Մարինոսը՝ Ստորգեի որդին: Աբգարն իր գլխավորներից երկուսին, այսինքն՝ Աղձնիքի բդեշխ Մար Իհաբին և Ապահունիների տոհմի նահապետ Շամշագրամին, և իր հավատարիմ Անանին ուղարկեց նրա մոտ՝ Բեթքուբին քաղաք՝ բացատրելու համար իր արևելք գնալու պատճառը, ցույց տալու Արտաշեսի և եղբայրների մեջ կնքված դաշինքի թուղթը և նրա օգնությունն ու պաշտպանությունը խնդրելու: Նրանք գալով՝ գտան նրան Ելևթերոպոլսում: Նա սիրով և պատվով ընդունեց նրանց և Աբգարին պատասխանեց, որ [արևելք գնալու] առիթով կայսրից չկասկածի, միայն թե հոգ տանի հարկերը լիովին վճարելու:
Նրանք այնտեղից վերադառնալիս մտան Երուսաղեմ՝ մեր Փրկիչ Քրիստոսին տեսնելու համար, Որի սքանչելագործությունների համբավը լսել էին, և իրենք էլ ականատես դառնալով՝ [վերադարձան և] պատմեցին Աբգարին: Աբգարը զարմանալով՝ ստուգիվ հավատաց, որ Նա, արդարև, Աստծո Որդի է. նա ասաց. «Դրանք մարդու զորություններ չեն, այլ՝ Աստծո, որովհետև մարդկանցից ոչ ոք չի կարող մեռելներին հարություն տալ, այլ միայն՝ Աստված»: Եվ որովհետև նրա մարմինն ապականված էր չարաչար ցավերով, որոնց նա տիրացել էր Պարսից աշխարհում յոթ տարի առաջ, և մարդկանցից բժշկություն գտնելու հնար չէր եղել, ուստի [Քրիստոսին] աղաչանքի թուղթ ուղարկեց, որ գա և իր ցավերը բժշկի, հետևյալ բովանդակությամբ.



«Աբգար Արշամի, աշխարհի իշխան, բարերար և Փրկիչ Հիսուսիդ, որ Երուսաղեմացիների աշխարհում երևացիր, ողջո՛ւյն:
Լսել եմ Քո մասին և այն բժշկությունների մասին, որ կատարվում են Քո ձեռքով առանց դեղերի և արմատների, քանզի, ինչպես ասում են, Դու կույրերին տեսնել ես տալիս, կաղերին քայլեցնում ես, բորոտներին մաքրում ես, չար ոգիներին ու դևերին հանում ես և առհասարակ երկարատև հիվանդություններով չարչարվողներին բժշկում ես, նաև մեռածներին կենդանացնում ես: Երբ այս ամենը Քո մասին լսեցի, մտքումս դրեցի այս երկուսից մեկը. կա՛մ որ Դու Աստված կլինես, որ երկնքից իջել ես ու անում ես այս բաները, կա՛մ Աստծո Որդի կլինես, որ այդ անում ես: Այս պատճառով Քեզ գրեցի՝ աղաչելով, որ նեղություն կրես, գաս ինձ մոտ և բժշկես իմ ունեցած հիվանդությունները: Նաև լսեցի, թե հրեաները Քեզնից տրտնջում են և ուզում են Քեզ չարչարել, բայց ես մի փոքր և գեղեցիկ քաղաք ունեմ, որ երկուսիս էլ բավական է»:

Թուղթը տանողները նրան պատահեցին Երուսաղեմում: Այս բանը վկայում է և Ավետարանի խոսքը, թե՝ «Կային հեթանոսներից ոմանք, որ եկել էին նրա մոտ»: Այս պատճառով լսողները չհամարձակվեցին ասել Հիսուսին, այլ ասացին Փիլիպպոսին և Անդրեասին, և նրանք ասացին Հիսուսին: Իսկ մեր Փրկիչը հանձն չառավ Ինքը գնալ այն ժամանակ, երբ Աբգարն Իրեն կանչում էր, այլ նրան արժանացրեց թղթի, որ այս բովանդակությունն ունի.



«Երանի՜ նրան, ով Ինձ հավատում է, թեպետ տեսած չլինի, քանզի Իմ մասին այսպես է գրված, թե որոնք Ինձ տեսնում են, Ինձ չեն հավատա, իսկ որոնք չեն տեսնում, կհավատան և կյանք կգտնեն: Իսկ որ դու Ինձ գրեցիր, որ գամ քեզ մոտ, Ես այստեղ պետք է կատարեմ այն ամենը, որի համար ուղարկված եմ: Երբ այս բոլորը կատարեմ, կհամբառնամ Նրա մոտ, որ Ինձ ուղարկեց, և երբ համբառնամ, քեզ մոտ կուղարկեմ Իմ այս աշակերտներից մեկին, որ քո ցավերը բժշկի և կյանք շնորհի քեզ և քեզ հետ եղողներին»:
Այս թուղթը բերեց Աբգարի սուրհանդակ Անանը և նրա հետ՝ Փրկչի կենդանագիր պատկերը, որ մինչև այսօր գտնվում է Եդեսացիների քաղաքում: