|
ՍԱԴՈՒԿԵՑԻՆԵՐ | Ս. ՍԱՀԱԿ ՊԱՐԹԵՎ (348-439) | Ս. ՍԱՀԱԿ ԵՎ Ս. ՀՈՎՍԵՓ ԿԱՐՆԵՑԻՆԵՐ (+808) | ՍԱՂԱՎԱՐՏ | ՍԱՂՄՈՍ | ՍԱՂՄՈՍԱՎԱՆՔ | ՍԱՂՄՈՍԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ | ՍԱՄԱՐԱՑԻ | ՍԱՄՈՒԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ | ՍԱՄՓՍՈՆ | ՍԱՆԱՀԻՆԻ ՎԱՆՔ | Ս. ՍԱՆԴՈՒԽՏ (+46) | ՍԱՏԱՆԱ | Ս. ՍԱՐԳԻՍ ԶՈՐԱՎԱՐ (+363) | Ս. ՍԱՐԳԻՍ ԵՎ Ս. ԲԱԳՈՍ ՎԿԱՆԵՐ (+300) | ՍԱՐԳԻՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (XII դ.) | ՍԱՐԿԱՎԱԳ | ՍԵՂԱՆ | ՍԵՎԱՆԱՎԱՆՔ | ՍԵՐ | Ս. ՍԻՄԵՈՆ ՍՅՈՒՆԱԿՅԱՑ (+459) | ՍԿԻՀ | ՍՅՈՒՆԻ ՎԱՆՔ | ՍՈԴՈՄ ԵՎ ԳՈՄՈՐ | ՍՈՂՈՄՈՆ ԹԱԳԱՎՈՐ | Ս. ՍՈՓԻԱ, Ս. ՊԻՍՏՈՍ, Ս. ԷԼՊԻՍ ԵՎ Ս. ԱԳԱՊԵ (+137) | ՍՈՓՈՆԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. երկրորդ կես) | ՍՊԻՏԱԿԱՎՈՐ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ՎԱՆՔ | Ս. ՍՏԵՓԱՆՈՍ ՆԱԽԱՎԿԱ | ՍՏԵՓԱՆՈՍ ՍՅՈՒՆԵՑԻ (մոտ 660-735) | ՍՐԲԱԶԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՐԲԱՊԱՏԿԵՐ | ՍՐԲԵՐ | ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ ՍՐԲՈՑ | ՍՈՒՐԲ ԵՐՐՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՈՒՐԲ ՀՈԳԻ | Ս. ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆՔ (+ 140-ական թթ.) Ս. ՍՈՓԻԱ, Ս. ՊԻՍՏՈՍ, Ս. ԷԼՊԻՍ ԵՎ Ս. ԱԳԱՊԵ (+137) Սուրբ վկաներ Սոփիան և նրա երեք դուստրերը նահատակվել են Ադրիանոս կայսեր (117-138) կողմից՝ 137 թվականին:Սրբուհի Սոփիան (հունարեն նշանակում է «իմաստություն») սերում էր Իտալիայի ազնվական ցեղից, ապրում էր Մեդիոլան (ներկայիս Միլան) քաղաքում իր երեք դուստրերի հետ, որոնց անվանել էր ըստ երեք գլխավոր առաքինությունների՝ Պիստոս («հավատ»), Էլպիս («հույս») և Ագապե («սեր»): Վաղաժամ այրիանալով՝ նա ամբողջովին նվիրվել էր բարեպաշտությանը և իր անվանը համապատասխան բացառիկ իմաստությամբ էր դաստիարակում իր դուստրերին, ինչի շնորհիվ նրանք օժտվել էին պարկեշտությամբ, ազնվությամբ և աստվածահաճ վարքով: Ըստ իրենց անունների՝ ամուր էր նրանց հավատն ու փրկության հույսը, և մեծ էր սերը Քրիստոսի հանդեպ: Սքանչելի էր նաև երեք քույրերի արտաքին տեսքը, ինչը և գրավել էր Անտիոքոս իշխանի ուշադրությունը, ով մի օր ցանկություն հայտնեց կնության վերցնել մեծ դստերը՝ Պիստոսին: Սոփիան մերժեց իշխանի առաջարկը՝ հայտնելով, որ իրենք քրիստոնյա են և կուսական մաքրությունը գերադասում են հեթանոսական իշխանավայել կյանքից: Այդ ժամանակ քրիստոնեությունը արտոնված կրոն չէր, և նման համարձակ խոստովանությունը համազոր էր ինքնադատապարտման: Անտիոքոսը ներկայացավ Ադրիանոս կայսերը և հայտնեց Սոփիայի մասին՝ զրպարտելով, թե նա կանանց և օրիորդներին քարոզում է ոչ միայն չպաշտել աստվածներին ու չզոհաբերել նրանց, այլև մերժել ամուսնությունը: Ադրիանոսը Սոփիային՝ նրա դուստրերով հանդերձ, կանչեց իր մոտ՝ Հռոմ, և փորձեց նախ գայթակղիչ առաջարկներով, ապա սպառնալիքներով հրաժարեցնել քրիստոնեությունից: Բայց նա ոչ մի արդյունքի չհասավ, քանզի թե՛ Սոփիան, թե՛ դեռատի աղջիկները հաստատակամ էին իրենց հավատի մեջ. աներեր հրաժարվում էին զոհեր մատուցել կուռքերին և պատրաստ էին նահատակության: Կայսրը հերթով երեք քույրերին մոր աչքի առջև տանջանքների ենթարկեց՝ հուսալով, թե մայրական սիրտը չի դիմանա դրան և կընկրկի: Բայց Սոփիան միայն աղոթում էր, որ իր դուստրերը հաղթահարեն փորձությունը և արժանանան անմահ պսակին: Եվ արդ, Աստված այնպես զորացրեց քույրերին, որ նրանք ապշելի տոկունությամբ դիմացան բոլոր անմարդկային չարչարանքներին: Երեքին էլ կայսրը ի վերջո գլխատել տվեց, սակայն կենդանի թողեց Սոփիային՝ ազատ արձակելով նրան իր զավակների գլխատված մարմինների հետ, որպեսզի նա տանջվի հոգեկան ցավերից: Սոփիան իր դուստրերի պատվական աճյունները դուրս բերեց Հռոմից և մի բարձր բլրի վրա ամփոփեց վայելուչ տապանի մեջ: Երեք օր նա չհեռացավ տապանից և անդադար աղոթելով՝ խաղաղությամբ ավանդեց իր հոգին: Քրիստոնյաները Սոփիայի մարմինը դրեցին նույն տապանի մեջ, որի վրա հետագայում վկայարան կառուցեցին: |
