ՄԱՂԱՔԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. V դ. առաջին կես)
id565Մաղաքիան ապրել և գործել է
Երուսաղեմի տաճարի վերակառուցումից հետո՝ նախքան Նեեմիի և Եզրասի բարեկարգությունները (մ. թ. ա. 450-ական թթ.): Այդ շրջանում, թեև արդեն վերակառուցված էր տաճարը, և գործում էին
աստվածպաշտության կարգերը, սակայն մարել էր
Զաքարիա և
Անգե մարգարեների բերած խանդավառությունը, տիրում էր համատարած անտարբերություն Արարչի նկատմամբ, և ժողովուրդն ու նրա առաջնորդ
քահանաներն ընկղմվում էին թեև ոչ
կռապաշտության, բայց Տիրոջ համար նույնքան ատելի
մեղքերի մեջ՝ աներկյուղ և անփույթ պաշտամունքի, ամուսնական անհավատարմության ու անբարոյականության, հարստահարության և խաբեբայության, որոնք թվարկվում են
մարգարեի գրքում՝ Տիրոջ սպառնալից հանդիմանություններով հանդերձ: Սակայն այդ սպառնալիքներն անհույս չեն. «Դարձե՛ք դեպի ինձ, և Ես կդառնամ դեպի ձեզ» [
Մաղ. 3.7],- ասում է Ամենակալը՝ խոստանալով հեղել Իր լիառատ օրհնությունը Իր բարի ծառաների վրա և փրկել ու փայփայել
Աստծո հանդեպ
երկյուղ ունեցողներին [
Մաղ. 3.16-17]: Ամբարտավաններն ու անօրենները պիտի պատուհասվեն, իսկ արդարների համար կծագի «Արդարության արեգակը» [
Մաղ. 4.2]:
Աստծո ժողովրդի բարոյական զտման այս տեսլականը աղերսվում է
Փրկչի գալստյան և Նրան ճշմարիտ
հավատով ընդունելու
խորհրդի հետ, քանզի Նրան կհավատան ու կհետևեն միայն
ճշմարտությունը փնտրողները: Մաղաքիայի
մարգարեությունը կոչված է նախապատրաստելու ընտրյալ ժողովրդին՝
ճշմարտության հոգով դիմավորել
Մեսիային, ինչի մասին էլ բացահայտ ասվում է գրքի վերջում. «Ահա ես ձեզ մոտ եմ ուղարկում Թեզբացի Եղիային, նախքան/մինչև որ կգա Տիրոջ մեծ ու երևելի օրը, որպեսզի նա հոր սիրտը դարձնի դեպի որդին, մարդու սիրտը՝ դեպի իր ընկերը. չլինի այնպես, որ գալով հարվածեմ երկիրը միանգամից» [
Մաղ. 4.4-5]: Այս կանխատեսությունն իրականացավ ի դեմս ս.
Հովհաննես Մկրտչի, որը եկավ և գործեց «Եղիայի հոգով եւ զորությամբ» [
Ղուկ. 1.17]՝ պատրաստելով ճանապարհը Նրա, Ով «հանկարծակի Իր տաճարը կգա» [
Մաղ. 3.1]:
