ԱՍՏՎԱԾ
id053Աստված մարդու համար բարձրագույն
ճշմարտությունն է: Անգամ նա, ով չի
հավատում Աստծո գոյությանը, իր մեջ կրում է բարձրագույն
ճշմարտության և կատարելության գաղափարը: Պարզապես այն խամրած ու նենգափոխված է, ինչպես հեթանոսների մեջ էր, որոնք աստված էին կոչում տարբեր բնական և գերբնական ուժերի, քանի որ դրանք առավել զորեղ ու կատարյալ էին թվում, քան մարդը:
Այսօր էլ կան մարդիկ, որոնք դեռևս չեն կարողանում
հավատալ Աստծո գոյությանը, բայց աստվածացնում են այս կամ այն հեղինակությանը, որևէ երևույթ կամ նպատակ: Դրանով նրանք գրեթե չեն տարբերվում հեթանոսներից, որոնք անտեսանելի Աստծո փոխարեն պաշտում էին տեսանելի արարածների:
Սակայն, ինչպես ասում է
Պողոս առաքյալը, բոլոր տեսանելի արարածները վկայում են անտեսանելի Արարչի մասին [տե՛ս
Հռոմ. 1.20]: Եվ իրոք, բավական է փոքր-ինչ խորհել տիեզերքի կատարյալ ներդաշնակության մասին, որպեսզի հասկանանք, որ այն ունի Հեղինակ՝ բանական և իմաստուն, որ այդ ամենը չէր կարող առաջանալ պատահականորեն, այլ արարվել է բարձրագույն մտահղացմամբ: Այսպես մտորելով՝ մարդը չի կարող չընդունել, որ իսկապես գոյություն ունի ինչ-որ մեծ բանական զորություն, որը կառավարում է ողջ տիեզերքը:
Բայց սա դեռևս բավական չէ ո՛չ Աստծուն ճշմարտապես
հավատալու, ո՛չ էլ Նրան ճանաչելու համար: Ճշմարիտ
հավատն ու
աստվածճանաչողությունը մարդուն տրվում են հետզհետե՝ այն
հայտնության և
վարդապետության միջոցով, որը մարդկությանը շնորհել է Ինքը Աստված: