|
ՊԱՀՔ | ՊԱՅԾԱՌԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒՆ (ՎԱՐԴԱՎԱՌ) | ՊԱՆԱԳԵ | ՊԱՏԱՐԱԳ | ՊԱՏԱՐԱԳԱՄԱՏՈՒՅՑ | ՊԱՏԿԵՐԱՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՊԱՏՎԻՐԱՆ | ՊԱՏՐԻԱՐՔ | Ս. ՊԱՐՍԱՄ (II դ. սկիզբ) | ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԵ | Ս. ՊԵՏՐՈՍ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (+311) | Ս. ՊԻՈՆ ՔԱՀԱՆԱ (+250) | ՊՂՆՁԵ ՕՁ | Ս. ՊՈՂԻՔՏՈՍ ՄԵԼԻՏԻՆԱՑԻ (+259) | Ս. ՊՈՂՈՍ ԱՆԱՊԱՏԱԿԱՆ (III-IV դդ.) | ՊՍԱԿ Ս. ՊԵՏՐՈՍ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (+311) Գլխավորել է Ալեքսանդրիայի աթոռը 300 թ.-ից: Եվսեբիոս Կեսարացին նրան հիշատակում է իբրև «եպիսկոպոսի տիպար՝ նշանավոր որքան իր առաքինի կյանքով, նույնքան էլ Սուրբ Գրքի հմուտ իմացությամբ»:Իր գահակալության երրորդ տարում, երբ սկսվեցին Դիոկղետիանոսի (284-305) հալածանքները, ս. Պետրոսը ստիպված հեռացավ Պաղեստին և Միջագետք, որտեղ նրա քարոզչությամբ և հրաշքներով շատերը քրիստոնյա դարձան: Պանդխտության մեջ սուրբ հայրապետը շարունակ կապ էր պահպանում իր հոտի հետ՝ մխիթարելով նրան իր ուղերձներով: Այդ ժամանակ քրիստոնյաներից ոմանք, չդիմանալով հալածանքներին և հոգով տկարացած, խուսափում էին իրենց հավատը խոստովանել և անգամ ուրանում էին այն, սակայն հետո դարձյալ զղջում: Սուրբ հայրապետը, երբ վերադարձավ Ալեքսանդրիա, այս առթիվ գրեց զղջացած ուրացողներին Եկեղեցու գիրկը վերընդունելու ապաշխարության կանոնները: Ս. Պետրոս Ալեքսանդրացին հայտնի է իր ժամանակի հերձվածողական ուսմունքների դեմ մղած անզիջում պայքարով, որը շարունակվեց անգամ բանտում, երբ նա 311 թ. իր մարտիրոսական մահից առաջ վկայեց նաև արիոսականության՝ Քրիստոսի կողմից մերժված և ատելի լինելու մասին, ինչը հայտնվել էր իրեն տեսիլքով: Պատմում են, որ սրբի բանտարկության ժամանակ նրան այցելում էր և զորավիգ լինում ս. Անտոն Անապատականը: Երբ ս. Պետրոսին, ըստ դատավճռի, պետք է տանեին գլխատելու, հավատացյալ ժողովուրդը, համախմբված, մեծ աղմուկ բարձրացնելով, արգելում է վճռի իրագործմանը: Տեսնելով, որ իր պատճառով քաղաքում կարող են խռովություններ ծագել, և շատերի արյունը կհեղվի, սուրբը գիշերով ինքնակամ և ժողովրդից գաղտնի հանձնվում է դահիճներին: |
