ՕՐԵՆՔ
id509Հասարակության մեջ օրենք է կոչվում մարդկանց պահվածքը կարգավորող
կանոնների համակարգը, որը սովորաբար թելադրվում է իշխանության կողմից: Դեռևս հնագույն քաղաքակրթություններում գործել են օրենքի մշակված համակարգեր, որոնք վերաբերել են կյանքի տարբեր ոլորտներին:
Սակայն օրենքի բուն ակունքը մարդու մեջ է և այն ոչ այնքան հասարակական, որքան հոգևոր ծագում և իմաստ ունի: Ըստ
Եկեղեցու վարդապետների՝ այն ի սկզբանե զետեղված է մարդու սրտում՝ շտկելու համար նրա փոխհարաբերությունները
Աստծո և մերձավորի հետ: Դա նրա խղճի ներքին վկայությունն է, որը ցույց է տալիս, թե ինչին պետք է հետևել և ինչից խորշել: Սա կոչվում է բնական օրենք, որի սկզբունքները թեև հավասարապես առկա են բոլոր մարդկանց սրտերում, սակայն բոլորի մեջ չէ, որ գործում են ամբողջովին, քանզի չար կամքով դեպի
մեղքը հակվելով և գերի դառնալով զանազան անմաքուր սովորությունների՝ շատերը քնեցնում են իրենց խիղճը:
Ըստ
Սուրբ Գրքի հավաստման՝ բնական օրենքը քչերի մեջ արթուն մնաց, և շատ քչերը նրանով
արդարություն գործեցին: Ուստի
Աստված այն վերահաստատելու համար
Մովսես մարգարեի միջոցով
Իսրայելի ժողովրդին տվեց գրավոր օրենքը, որն օժանդակում է խղճի ձայնի արթնացմանը և նպաստում կամքով հակվելու դեպի բարին:
Մովսեսի օրենքը իր բացահայտ աստվածատուր բնույթով որոշակիորեն տարբերվում էր բոլոր հեթանոսական երկրների գրավոր օրենքներից, քանզի տրվել էր՝ նպաստելու համար ոչ թե ժողովրդի հասարակական հնազանդությանը, այլ յուրաքանչյուր անձի
սրբությանն ու աստվածմերձությանը: Այն բաժանվում էր 3 մասի. բարոյական (զետեղված է
Տասնաբանյայում), որով մարդն իր բոլոր մտածումներում և գործերում զանազանում է
չարը բարուց և վայելուչը անվայելից. արարողական, որն արտահայտում է մարդու
բարեպաշտությունը ծեսերի միջոցով. և քաղաքացիական, որով կարգավորվում էին
իսրայելացիների հասարակական փոխհարաբերությունները:
Քրիստոս, գալով աշխարհ, Իր
քարոզչությամբ առավել խորացրեց բարոյական օրենքը՝ աստվածային կենդանի խոսքի զորությամբ արթնացնելով մեր խիղճը և
շնորհի ներգործությամբ բարու հավիտենական սկզբունքները
դրոշմելով մեր սրտերի տախտակներին: Իր
տնօրինություններով Նա լրման հասցրեց արարողական օրենքը և այն փոխարինեց
Եկեղեցու խորհուրդներով: Իսկ քաղաքացիական օրենքը նոր
ուխտում փոխարինվեց համապատասխան եկեղեցական
կանոններով: