|
ՓԱՐԻՍԵՑԻՆԵՐ Փարիսեցիները գտնում էին, որ իրենց ազգն աշխարհում պետք է լինի ամենափառավորը և հեռու մնա օտար ազդեցություններից: Նրանք բարեպաշտ էին և Հին Կտակարանի գիտակ: Հավատում էին հոգու անմահությանը, ընդունում հանդերձյալ կյանքի գոյությունը և համընդհանուր հարության ուսմունքը: Չափազանց մեծ արժեք էին տալիս բանավոր ավանդություններին և մովսիսական օրենքին՝ դրանք համարելով անխափանելի: Նրանք օրենքի խախտում էին համարում շաբաթ օրը ցորենի հասկ պոկելը, անգամ թեթև բեռ կրելը, մեկ մղոնից ավելի քայլելը և այլն: Արտաքուստ բարեպաշտ թվացող այս ձևականությունները նրանց հասցրին հոգևոր սնապարծության և չոր պաշտոնականության: Արդյունքում նրանց աստվածպաշտությունը վերածվեց ցուցամոլության և կեղծավորության: Քրիստոս հաճախ հանդիմանում էր նրանց: Այդ պատճառով Հիսուսին մահվան դատապարտելու մեջ փարիսեցիները գործուն մասնակցություն ունեցան: «Փարիսեցի» բառը գործածվում է «կեղծ բարեպաշտ, երկերեսանի կամ խաբեբա» իմաստներով: |
