|
ՓԱՌՔ Փառք ասելով սովորաբար հասկանում են անձի կամ երևույթի հռչակը, համբավը, նրա հայտնի դառնալը ամենքին՝ շնորհիվ որևէ արտասովոր հատկության կամ արարքի:Սակայն, հոգևոր առումով, այս բառն առավել խոր և կարևոր իմաստ ունի. այն ոչ թե հռչակ և ճանաչում ունենալն է հասարակության մեջ, այլ ներքին կատարելության արտափայլումը: Այդպիսին է Աստծո փառքը, որով լցված է ողջ տիեզերքը, թեև այն ոչ բոլորն են տեսնում: Այդպիսին է հրեշտակների և սրբերի փառքը, որ նրանք ստացել են շնորհով, և յուրաքանչյուրն իր կատարելության չափով փայլում է իմանալի երկնքում: Աստված երբեմն Իր անճառելի փառքը հայտնում է Իր երկրպագուներին տեսանելի լույսի միջոցով: Սակայն Տիրոջ սրբերը Նրա անհուն էությունից ճառագող փառքի լույսը հարաժամ տեսնում են հոգով և սքանչանում՝ իրենք էլ լցվելով ու փառավորվելով այդ լույսով: Աստծո փառքը Նրա արարածների կյանքի աղբյուրն է: Այս պատճառով Տիրոջ հավատարիմ ծառաները և՛ երկնքում, և՛ երկրի վրա անդադար փառաբանում են Նրան: |
