|
ՆԱԶԱՐԵԹ | ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱԽԱՍԱՀՄԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱՀԱՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱՎԱԿԱՏԻՔ | ՆԱՎՈՒՄ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. երկրորդ կես) | ՆԱՐԵԿԱՎԱՆՔ | Ս. ՆԵՂՈՍ ՍԻՆԱՅԵՑԻ (+450) | ՆԵՍՏՈՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ԼԱՄԲՐՈՆԱՑԻ (1153-1198) | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ՄԵԾ (մոտ 329-373) | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (1102-1173) | Ս. ՆԻԿՈՂԱՅՈՍ ՍՔԱՆՉԵԼԱԳՈՐԾ (+IV դ.) | ՆՇԽԱՐ | ՆՈՅ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ՆՈՐ ԿԻՐԱԿԻ | ՆՈՐ ՎԱՐԱԳԱՎԱՆՔ | ՆՈՐԱՎԱՆՔ | Ս. ՆՈՒՆԵ ԵՎ Ս. ՄԱՆԵ ԿՈՒՅՍԵՐ (IV դ.) ՆԵՍՏՈՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ Նեստորը 428-431 թթ. Կոստանդնուպոլսի արքեպիսկոպոսն էր: Նա մեծ ազդեցություն ուներ ժամանակակիցների վրա իր ճարտասանությամբ, որի շնորհիվ էլ նրա մոլորական ուսմունքը մեծ տարածում գտավ: Նրա հետևորդները մինչև օրս էլ կոչվում են նեստորականներ:Ըստ այս աղանդի՝ Հիսուս Քրիստոսի մեջ մարդը և Աստված առանձին և ինքնուրույն դեմքեր են՝ երկու տարբեր բնությամբ, և միացած են միայն կամքի ու զորության գործակցությամբ: Այդ գործակցության ընթացքում է, իբր, Քրիստոսի մարդկային դեմքը զարգանալով հասնում Աստվածության հետ կատարյալ միավորության, որի գագաթնակետն է Նրա խաչելությանը հաջորդող հարությունը: Ուստի մինչ այդ Նա համեմատաբար անկատար էր: Այս պատճառով Նեստորը ս. Կույս Մարիամին ոչ թե Աստվածածին էր անվանում, այլ Քրիստոսածին: Այս ընկալումն աղճատում էր Քրիստոսի մարդեղության խորհուրդը, այդ պատճառով դատապարտվեց երրորդ տիեզերական ժողովի կողմից: |
