|
Ս. ՄԱԿԱՐ ՄԵԾ (301-391) | ՄԱԿԱՐԱՎԱՆՔ | ՄԱՀ | ՄԱՂԱՔԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. V դ. առաջին կես) | ՄԱՂԶՄԱ | ՄԱՂԹԱՆՔ | ՄԱՆԱՆԱ | ՄԱՆՐԱՆԿԱՐՉՈՒԹՅՈՒՆ | ՄԱՇՏՈՑ | ՄԱՍ | ՄԱՍՆԱՏՈՒՓ | ՄԱՍՏԱՐԱՅԻ Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵԿԵՂԵՑԻ | ՄԱՍՈՒՆՔ ԵՎ ՄԱՍՈՒՆՔԻ ՊԱՀԱՐԱՆ | ՄԱՏԱՂ | ՄԱՐԳԱՐԵ | ՄԱՐԳԱՐԵՈՒԹՅՈՒՆ | ՄԱՐԴԵՂՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՄԱՐԻԱՄ ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ | Ս. ՄԱՐԻԱՄ ՄԱԳԴԱՂԵՆԱՑԻ | Ս. ՄԱՐԿՈՍ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (+362) | ՄԱՐՄԱՇԵՆԻ ՎԱՆՔ | ՄԱՐՏԻՐՈՍ | ՄԵԼՔԻՍԵԴԵԿ | ՄԵԾ ՊԱՀՔ | ՄԵԾ ՊԱՀՔԻ ԿԻՐԱԿԻՆԵՐ | ՄԵՂՔ | ՄԵՌԵԼՈՑ | ՄԵՌՈՆ | ՄԵՍԻԱ | Ս. ՄԵՍՐՈՊ ՄԱՇՏՈՑ (մոտ 362-440) | ՄԻՋԻՆՔ | ՄԻՔԱՅԵԼ ՀՐԵՇՏԱԿԱՊԵՏ | ՄԻՔԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. կես) | ՄԽԻԹԱՐ ԳՈՇ (1120-ական - 1213) | ՄԿՐՏՈՒԹՅԱՆ ԱՎԱԶԱՆ | ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՄՈՄ | Ս. ՄՈՎԿԻՄՈՍ ՔԱՀԱՆԱ (+303) | Ս. ՄՈՎՍԵՍ ԽՈՐԵՆԱՑԻ (մոտ 410 - V դ. վերջ) | ՄՈՎՍԵՍ ՄԱՐԳԱՐԵ | ՄՈՒՂՆՈՒ Ս. ԳԵՎՈՐԳ ՎԱՆՔ ՄԱՐԳԱՐԵՈՒԹՅՈՒՆ Մարգարեանալ նշանակում է կանխատեսել և վաղօրոք հայտնել ապագան, ինչպես նաև որևէ ծածուկ, անհայտ իրողություն: Մարգարեության շնորհ ունեցողները հնուց ի վեր Աստծո կողմից առաքվում էին առանձին մարդկանց կամ ժողովուրդների՝ հանդիմանելու և նախազգուշացնելու համար: Մարգարեության միջոցով Աստված կանխահայտնում է ապագա կարևոր իրադարձությունները՝ մարդկությանը դրանց նախապատրաստելու նպատակով: Հին ուխտի մարգարեները հանդես են եկել բազմաթիվ կանխասացություններով Մեսիայի՝ Հիսուս Քրիստոսի առաջին և երկրորդ գալուստների, Նրա հավիտենական թագավորության հաստատման մասին: Ինքը Հիսուս Քրիստոս մատնացույց էր անում այդ կանխասացությունները՝ իբրև Իր առաքելությունը հաստատող աղբյուրներ [տե՛ս Հովհ. 5.39]: Երևան, ձեռ. 206, էջ 258բ, Աստվածաշունչ, 1318 թ., Գլաձոր Ծաղկող՝ Թորոս Տարոնացի Մարգարեական շնորհով էին օժտված Քրիստոսի առաքյալները, որոնց համար այն հզոր միջոց էր արդյունավոր քարոզչության համար: Իսկ Հովհաննես առաքյալի Հայտնության գիրքը աշխարհի վախճանին և ահեղ դատաստանին վերաբերող իրադարձությունների մարգարեական կանխահայտնումն է: Աստծո կամքով մարգարեության շնորհ կարող է ունենալ յուրաքանչյուր հավատացյալ: Քրիստոնեության վաղ շրջանում այդ շնորհը հաճախադեպ երևույթ է եղել: Մարգարեությունները լինում են տարբեր բնույթի. երբեմն դրանք տրվում են տեսիլքով, երբեմն էլ՝ ձայնով, ինչպես նաև ներքին ոգեշնչմամբ, որը մղում է գրավոր կամ բանավոր կերպով արտահայտել Տիրոջ կամքը: Բոլոր դեպքերում էլ, մարգարեացողը խորապես համոզված է, որ իր միջով գործում է Ինքն Աստված առանց բռնադատելու իր կամքի ազատությունը: Այդ համոզմունքը հետևանքն է նրա խորհրդավոր աստվածմերձության, որը նրա կյանքի իմաստն ու նպատակն է: Այս պատճառով բոլոր մարգարեությունները հիմնականում տրվել և տրվում են Աստծո հավատարիմ ծառաներին: |
