|
Ս. ՀԱԿՈԲ ՄԾԲՆԵՑԻ (+338) | ՀԱԿՈԲ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ՀԱՂԱՐԾՆԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՂՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՂՊԱՏԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ | ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄ | ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՍՄԱՎՈՒՐՔ | ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՊԵՏ | ՀԱՅՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՎԱՆՔ (ՄԱՐԴԱՂԱՎՆՅԱՑ ՎԱՆՔ) | ՀԱՆԴԵՐՁՅԱԼ ԿՅԱՆՔ | ՀԱՌԻՃԱՎԱՆՔ | ՀԱՎԱՏ | ՀԱՎԱՏՈ ՀԱՆԳԱՆԱԿ | ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԵԹԱՆՈՍՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՀԵՂԻՆԵ ԹԱԳՈՒՀԻ (250-330) | ՀԻՆՈՒՆՔ | ՀՈԲ ԵՐԱՆԵԼԻ | ՀՈԳԵԳԱԼՈՒՍՏ | ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ | ՀՈԳԵՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈԳԵՎՈՐ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈՂԱԹԱՓԵՐ | ՀՈՎԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. V դ. երկրորդ կես) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՄԱՆԴԱԿՈՒՆԻ (410-490) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՍԿԵԲԵՐԱՆ (347-407) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386) | ՀՈՎՀԱՆՆԱՎԱՆՔ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱՌՆԵՑԻ (XII-XIII դդ.) | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐԶՆԿԱՑԻ (1230-1293) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԱՑԻ (+417) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏԻՉ | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏՉԻ ԵՎ Ս. ԱԹԱՆԱԳԻՆԵ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍԻ ՆՇԽԱՐՆԵՐԻ ՓՈԽԱԴՐՄԱՆ ՏՈՆ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (1045-1129) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728) | ՀՈՎՆԱՆ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. առաջին կես) | ՀՈՎՍԵՓ ԳԵՂԵՑԻԿ | ՀՈՐԴԱՆԱՆ | Ս. ՀՌԻՓՍԻՄՅԱՆ ԿՈՒՅՍԵՐ (+301) | ՀՐԱԺԱՐԻՄՔ | ՀՐԵՇՏԱԿ | ՀՈՒՅՍ | Ս. ՀՈՒՍԻԿ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (295-347) ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱՌՆԵՑԻ (XII-XIII դդ.) Հովհաննես Գառնեցին միջնադարի հայ համբավաշատ վանականներից է: Ծնվել է Գառնի գյուղաքաղաքում: Դեռևս վաղ հասակից անձնատուր է լինում խիստ ճգնությունների և դառնում իր ծննդավայրի մերձակա Այրիվանքի միաբան: Կուսակրոն քահանա ձեռնադրվելուց հետո Հովհաննեսը մեծ աշխուժություն է ցուցաբերում՝ շրջելով տեղից տեղ և լուսավորելով հանդիպած մարդկանց: Ժամանակակիցների վկայությամբ՝ նրան տրվել է բժշկության և հրաշագործության բացառիկ շնորհ, որով նա դարձի էր բերում և մկրտում շատ այլազգիների: Օժտված լինելով մեծ խոնարհությամբ՝ իր հետ կատարված հրաշքների մասին նա հաճախ պատմում էր երրորդ դեմքով: Սակայն անհնար էր խուսափել այն մեծ հռչակից, որ տարածվեց ողջ Հայաստանում տակավին Գառնեցու կենդանության օրոք: Նրան խորապես հարգում և սիրում էր ժամանակի մեծանուն վարդապետ Վարդան Արևելցին և հաճախ ուրիշներին պատմում էր նրա մասին: Երբ Գառնեցին այցելեց Հռոմկլա, մեծ պատվով ընդունվեց Կոստանդին Բարձրբերդցի կաթողիկոսի (1221-1267) կողմից, և վերջինս նրան ստիպեց մնալ իր մոտ ու այլևս չհեռանալ կաթողիկոսանիստ ամրոցից: Այդտեղ էլ սուրբը կնքեց իր մահկանացուն: Գառնեցին թողել է արժեքավոր գրական ժառանգություն՝ աղոթքներ, տեսիլքներ, խրատներ, որոնք շնչում են ճգնասիրության և բարեպաշտության հոգով: |
