|
ԿԱԹՈՂԻԿԵ | ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ | ԿԱՆԱՅԻ ՀԱՐՍԱՆԻՔԸ | ԿԱՆԹԵՂ | ԿԱՆՈՆ | ԿԱՐԳ ՀԻՎԱՆԴԱՑ | ԿԱՐՄՐԱՎՈՐ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԿԱՐՍԻ Ս. ԱՌԱՔԵԼՈՑ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԿԵՆԱՑ ԾԱՌ | ԿԵՉԱՌԻՍԻ ՎԱՆՔ | Ս. ԿԻՊՐԻԱՆՈՍ ԱՆՏԻՈՔԱՑԻ (200-258) | ԿԻՐԱԿԻ | Ս. ԿԻՐԱԿՈՍ ԵՎ Ս. ՀՈՒՂԻՏԱ (+305) | ԿԻՐԱՆՑ ՎԱՆՔ | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ (375-444) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԱՑԻ (315-386) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ԵՎ ՆՐԱ ՄԱՅՐ Ս. ԱՆՆԱ (+362) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (+362) | Ս. ԿՈԴՐԱՏՈՍ ՎԿԱ (+255) | ԿՈՆԴԱԿ | ԿՈՆՔԵՌ | Ս. ԿՈՍՏԱՆԴԻԱՆՈՍ ՄԵԾ (306-337) | ԿՈՐՈՒՍՏ | ԿՌԱՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԿՈՒՍԱԿՐՈՆՈՒԹՅՈՒՆ ԿՈՒՍԱԿՐՈՆՈՒԹՅՈՒՆ Այսպես է կոչվում չամուսնանալու ուխտը, որն անում են վանականները և աբեղաները՝ իրենց անձն ամբողջովին նվիրաբերելով հոգևոր և աստվածահաճ գործերին:Ազատ լինելով ընտանեկան հոգսերից ու ժառանգներից՝ կուսակրոնն ավելի անզբաղ և լիարժեք է նվիրվում Աստծուն: Կուսակրոնին ոչինչ չի կապում երկրի հետ, բացի մարդկանց հանդեպ իր պարտավորություններից: Մարմնի մաքրությամբ ու հանդարտությամբ նա դառնում է առավել շնորհընկալ, ինչը նպաստում է նրա մտքի պայծառացմանը և սրտի ջերմացմանը: Այս պատճառով բարձր հոգևոր սխրանքների, ժողովրդին ճշմարտապես հովվելու, ինչպես նաև վարդապետելու կարողություններով հիմնականում օժտված են եղել կուսակրոնություն ընդունած անձինք: Այս ամենը նկատի առնելով՝ Եկեղեցում հաստատվել է այն կարգը, ըստ որի՝ միայն աբեղան կամ առհասարակ կուսակրոնը կարող է դառնալ վարդապետ, եպիսկոպոս կամ կաթողիկոս: |
