ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅՈՒՆ
id227Խոնարհությունը ամենակարևոր
առաքինություններից է, ավելին՝ ս.
վարդապետներն այն անվանում են բոլոր
առաքինությունների մայրը:
Եթե
սատանան ընկավ
երկնքից հպարտության պատճառով՝ իրեն բոլորից բարձր դասելով, ապա ճշմարիտ
քրիստոնյան երկինք է բարձրանում խոնարհությամբ՝ սեփական անձը ոչ ոքից առավել չհամարելով: Խոնարհությունը խիստ հատկանշական է ճշմարիտ
քրիստոնյայի համար, քանի որ
Աստված Ինքը, լինելով բարձր բոլորից, իջավ
երկնքից, ընդունեց ծառայի կերպարանք և նվաստացվեց Իր արարածների կողմից: Նա Իր իսկ օրինակով մեզ խոնարհություն ուսուցանեց՝ ասելով. «Սովորեցե՛ք Ինձանից, որ հեզ եմ և սրտով խոնարհ» [
Մատթ. 11.29]:
Աստված բոլոր ժամանակներում ատել է հպարտներին և սիրել խոնարհներին: «Ով ինքն իրեն բարձրացնում է,- ասում է
Քրիստոս,- պիտի խոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, պիտի բարձրանա» [
Մատթ. 23.12]:
