|
ԵԳԻՊՏՈՍԻ ԳԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ | ԵԴԵՄ | ԵԶԵԿԻԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵԶՆԻԿ ԿՈՂԲԱՑԻ (մոտ 380-450) | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՔԱՆԴԱԿ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՏՈՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԽՈՐՀՈՒՐԴՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ՆՎԻՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՂԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՂԻՇԵ ՎԱՐԴԱՊԵՏ (մոտ 410 - մոտ 470) | ԵՂՎԱՐԴԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵՄԻՓՈՐՈՆ | ԵՆՈՔ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ | Ս. ԵՊԻՓԱՆ ԿԻՊՐԱՑԻ (315-403) | ԵՍԱՅԻ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՎԱԳՐ ՊՈՆՏԱՑԻ (345-399) | Ս. ԵՎԳԻՆԵ ԿՈՒՅՍ, ՆՐԱ ՀԱՅՐ ՓԻԼԻՊՊՈՍ ԵՎ ՄԱՅՐ ԿՂՈԴԻԱ, ԵՐԿՈՒ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐ ՍԵՐԳԵՅ ԵՎ ԱՊԻՏՈՆ ԵՎ ԵՐԿՈՒ ՆԵՐՔԻՆԻՆԵՐ (II դ. վերջ) | Ս. ԵՎԳԻՆԵՈՍ ԵՎ ՄԱԿԱՐԻՈՍ (+362) | ԵՐԱԽԱ | ԵՐԵՄԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | ԵՐԵՐՈՒՅՔԻ Ս. ԿԱՐԱՊԵՏ ՎԿԱՅԱՐԱՆ | ԵՐԿԻՆՔ | ԵՐԿՅՈՒՂ | ԵՐԿՆՔԻ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԻ ՏԱՃԱՐ | ԵՓԵՍՈՍԻ ՅՈԹ ՄԱՆՈՒԿՆԵՐԸ (III-IV դդ.) | Ս. ԵՓՐԵՄ ԱՍՈՐԻ (306-373) ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆ 1. Երկրպագել նշանակում է ընդունել այն, ինչը համարվում է ճշմարիտ և կատարյալ, ընդունել նրա անվերապահ հեղինակությունը սեփական անձի նկատմամբ և խոնարհվել նրա առջև:Մարդը միշտ գտնվում է որևէ հեղինակության կամ երևույթի ազդեցության ներքո: Եվ երբ այդ ազդեցությունը շատ մեծ է լինում, համարվում է երկրպագություն: Այդժամ մարդն իր երկրպագության առարկան ընդունում է իբրև իր սրտի տիրակալ և այս կամ այն կերպ դառնում նրա ծառան: Ողջ հեթանոսական աշխարհը երկրպագում էր չաստվածների՝ ընդունելով նրանց բազմաբնույթ մոլորեցնող ոգիները: Քրիստոնեության նպատակն է ձերբազատվել բոլոր այն երկրպագություններից, որոնց միջոցով մարդն ընդունում է աշխարհի մեղքերն ու դիվային ոգիները, որոնք հեռացնում են Աստծուց և ճշմարիտ հոգևոր կյանքից, և ամբողջովին ընդունել Աստվածության փառքը, Սուրբ Երրորդության լույսը, ծառայել Նրան և լցվել հոգևոր շնորհներով. Այլ կերպ ասած՝ ամբողջ էությամբ երկրպագել Աստծուն: 2. Երկրպագությունը լինում է ինչպես ներքին, այնպես էլ՝ արտաքին, քանզի ներքին երկրպագությունը հաճախ ունենում է իր արտաքին դրսևորումը: Այսպես բարեպաշտ քրիստոնյաներն իրենց հավատն ու սերը աստվածպաշտության մեջ արտահայտում են նաև մարմնով երկրպագելով: Մարմնական երկրպագությունը լինում է գոտկային և ծնրադիր: Գոտկային երկրպագության ժամանակ գլուխը խոնարհում են, և մեջքը կռացնում այնքան, որ մատները հասնեն գետնին: Իսկ ծնրադիր երկրպագելիս ծնկում են, մատները ծալած, դաստակներով հենվում գետնին և գլուխը խոնարհում: Երկրպագելուց առաջ անհրաժեշտ է խաչակնքել: Գոտկային երկրպագությունները կատարվում են ժամերգության և պատարագի ընթացքում, երբ քահանան օրհնում է հավատացյալներին, ինչպես նաև՝ այն ժամանակ, երբ հնչում է Տիրոջ անունը: Խաչակնքելով և գոտկային երկրպագությամբ խոնարհվում են նաև սրբապատկերների առջև: Ծնրադիր երկրպագությունը հատուկ է վանականներին և ճգնավորներին՝ հատկապես առանձնական աստվածպաշտության ընթացքում, սեփական խցում: Շատ ճգնավորներ հայտնի են եղել իրենց հաճախակի ծնրադիր երկրպագություններով, որով արտահայտել են առ Աստված իրենց ջերմ սերն ու անմնացորդ նվիրումը: |
