|
ԵԳԻՊՏՈՍԻ ԳԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ | ԵԴԵՄ | ԵԶԵԿԻԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵԶՆԻԿ ԿՈՂԲԱՑԻ (մոտ 380-450) | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՔԱՆԴԱԿ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՏՈՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԽՈՐՀՈՒՐԴՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ՆՎԻՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՂԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՂԻՇԵ ՎԱՐԴԱՊԵՏ (մոտ 410 - մոտ 470) | ԵՂՎԱՐԴԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵՄԻՓՈՐՈՆ | ԵՆՈՔ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ | Ս. ԵՊԻՓԱՆ ԿԻՊՐԱՑԻ (315-403) | ԵՍԱՅԻ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՎԱԳՐ ՊՈՆՏԱՑԻ (345-399) | Ս. ԵՎԳԻՆԵ ԿՈՒՅՍ, ՆՐԱ ՀԱՅՐ ՓԻԼԻՊՊՈՍ ԵՎ ՄԱՅՐ ԿՂՈԴԻԱ, ԵՐԿՈՒ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐ ՍԵՐԳԵՅ ԵՎ ԱՊԻՏՈՆ ԵՎ ԵՐԿՈՒ ՆԵՐՔԻՆԻՆԵՐ (II դ. վերջ) | Ս. ԵՎԳԻՆԵՈՍ ԵՎ ՄԱԿԱՐԻՈՍ (+362) | ԵՐԱԽԱ | ԵՐԵՄԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | ԵՐԵՐՈՒՅՔԻ Ս. ԿԱՐԱՊԵՏ ՎԿԱՅԱՐԱՆ | ԵՐԿԻՆՔ | ԵՐԿՅՈՒՂ | ԵՐԿՆՔԻ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԻ ՏԱՃԱՐ | ԵՓԵՍՈՍԻ ՅՈԹ ՄԱՆՈՒԿՆԵՐԸ (III-IV դդ.) | Ս. ԵՓՐԵՄ ԱՍՈՐԻ (306-373) ԵՐԿՆՔԻ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆ Երկնքի կամ Աստծո արքայություն է կոչվում այն կյանքը, որտեղ թագավորում է միայն բարին ու կատարյալը, որտեղ չկան տառապանք ու ցավ, հիվանդություն և մահ: Այս արքայության մոտալուտ գալստյան ավետիսով էր քարոզում ս. Հովհաննես Մկրտիչը՝ հորդորելով ապաշխարել դրան արժանանալու համար [տե՛ս Մատթ. 3.2]: Նույն ավետիսով սկսեց Իր քարոզը և Հիսուս Քրիստոս, երբ վերադարձավ անապատի փորձությունից [տե՛ս Մատթ. 4.17]:Մարդկությունը շարունակ կարոտում է երկնքի արքայությունը, սակայն Քրիստոսին չհավատալու և չապաշխարելու պատճառով շատերը զուրկ են մնում նրանից, որովհետև փնտրում են այդ կյանքի շուտափույթ և տեսանելի հաստատումը երկրի վրա՝ բարեկեցության և խաղաղության տեսքով: Սակայն եթե այդ լիներ ամենակարևորը, ապա այդ կյանքը կկոչվեր ոչ թե երկնքի, այլ երկրի արքայություն: Որպեսզի մարդիկ երկնքի արքայությունը չփնտրեն տեսանելի կերպով, Քրիստոս ասում էր. «Աստծո արքայությունը ներսում՝ ձեր մեջ է» [Ղուկ. 17.21]: Երբ մարդն իր ներսում՝ իր սրտում ապաշխարելով հաշտվում է Աստծո հետ, այնժամ լցվում է մեծ խաղաղությամբ ու երանությամբ, զգում, որ իր հոգին անմահ է, և գիտակցում է, որ եթե միշտ պատվիրանապահությամբ քայլի Աստծո առջև, կժառանգի երկնքի արքայությունը, որն արդեն իսկ վայելում է իր ներսում: |
