ՏՅԱՌՆԸՆԴԱՌԱՋ
id477Հիսուսի
ծննդից 40 օր անց, համաձայն մովսիսական
օրենքի, ծնողները Նրան բերեցին
Երուսաղեմի Տաճար՝ Տիրոջը ներկայացնելու համար:
Այստեղ նրանց ընդառաջ եկավ Սիմեոն անունով մի ծերունի, որին
Սուրբ Հոգու կողմից հրամայված էր, որ նա չմահանա, մինչև որ տեսնի Տիրոջ
Օծյալին: Նա գիրկն առավ Մանկանը և
օրհնելով Աստծուն՝ ասաց. «Այժմ, ո՜վ Տեր, խաղաղությամբ արձակիր Քո ծառային՝ ըստ Քո խոսքի: Որովհետև աչքերս տեսան Քո փրկությունը, որ պատրաստեցիր բոլոր ժողովուրդների առաջ. լույս, որ կլինի հայտնություն հեթանոսների համար, և փառք՝ Իսրայելի Քո ժողովրդի համար» [
Ղուկ. 2.29-32]:
Մինչ Հովսեփը և Մարիամը զարմացած լսում էին այս խոսքերը, ծերունին
օրհնեց նրանց և ասաց Մարիամին. «Ահա, սա Նա է, որ պատճառ է դառնալու Իսրայելում շատերի անկման ու բարձրացման և լինելու է նշան հակառակության: Իսկ քո հոգու միջով էլ սուր պիտի անցնի, որպեսզի բազում սրտերի խորհուրդներ հայտնի դառնան» [
Ղուկ. 2.34-35]:
Այնտեղ գտնվում էր Աննա անունով մի մարգարեուհի, որ մոտ 84 տարեկան այրի էր, չէր հեռանում տաճարից և գիշեր ու զօր ծառայում էր Տիրոջը: Այդ պահին նա ևս մոտեցավ նրանց, սկսեց
փառաբանել Աստծուն և վկայել, որ այս Մանկան միջոցով է տրվելու
փրկությունը [
Ղուկ. 2.36-38]:
Տյառնընդառաջ
Երևան, ձեռ. 10675, էջ 167ա, Մալաթիայի Ավետարան, 1267-1268 թթ.
Ծաղկող՝ Թորոս Ռոսլին
Սիմեոն Ծերունին և Աննա մարգարեուհին ոչ միայն կարևոր վկայություններ տվեցին
Փրկչի մասին, այլև կենդանի
խորհրդանիշը եղան
Ադամի ու Եվայի, նրանց
մեղքով ծերացած մարդկության, որն ի դեմս իրենց ընդառաջ եկավ
Քրիստոսին՝ իր գիրկն ընդունելու Նրան և արձակվելու
մեղքի կապանքներից, անցնելու հին
ուխտից դեպի նորը, մահկանացու կյանքից դեպի հավիտենականը: Ուստի այս օրվա հիշատակն անվանում ենք Տյառնընդառաջ՝
խորհրդանշելով Տիրոջն ընդառաջ գալով Նրան մեր սրտում ընդունելը:
Հնում Տյառնընդառաջը տոնում էին
Աստվածահայտնության տոնախմբական շրջանում, իսկ այժմ
Հայ Եկեղեցում այն տոնվում է փետրվարի 14-ին՝
Քրիստոսի ծննդից 40 օր հետո: