|
|
ՇԱՊԻԿ Եկեղեցու նվիրապետության առաջին աստիճանն ունեցողի՝ դպիրի միակ ծիսական հանդերձն է: Այն հիմնականում սպիտակ է, քանի որ խորհրդանշում է նվիրյալի հրեշտակային մաքրությունը: 1776 թ.: Ս. Էջմիածնի գանձատուն Շապիկը ծածկում է այն կրողի ողջ մարմինը՝ ուսից մինչև գարշապար: Սովորաբար շապիկի վերին մասը զարդարվում է առանձին կտորով՝ ուսանոցով, որն ամուր կարվում է շապիկին: Այն շապիկի վերին մասում ծածկում է թիկունքը և ուսերը, իսկ առջևից՝ կուրծքը: Շապիկը նվիրապետական բոլոր աստիճաններում էլ մնում է իբրև առաջին զգեստը, որի վրայից կրում են նվիրապետական հաջորդ աստիճանները խորհրդանշող հանդերձանքը: Պատարագիչ քահանայի շապիկն ամբողջովին միայն սպիտակ է լինում, առանց ուսանոցի՝ իբրև խորհրդանիշ սրբության և անապականության, այն լուսեղեն պատմուճանի, որ կրում էր Ադամը դրախտում: Պատարագի զգեստավորման արարողության ժամանակ շապիկը հագնելիս քահանան ասում է. «Հագցրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, փրկության հանդերձ և ուրախության պատմուճան»: |
