|
|
ՆԱԶԱՐԵԹ | ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱԽԱՍԱՀՄԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱՀԱՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆ | ՆԱՎԱԿԱՏԻՔ | ՆԱՎՈՒՄ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. երկրորդ կես) | ՆԱՐԵԿԱՎԱՆՔ | Ս. ՆԵՂՈՍ ՍԻՆԱՅԵՑԻ (+450) | ՆԵՍՏՈՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ԼԱՄԲՐՈՆԱՑԻ (1153-1198) | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ՄԵԾ (մոտ 329-373) | Ս. ՆԵՐՍԵՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (1102-1173) | Ս. ՆԻԿՈՂԱՅՈՍ ՍՔԱՆՉԵԼԱԳՈՐԾ (+IV դ.) | ՆՇԽԱՐ | ՆՈՅ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ՆՈՐ ԿԻՐԱԿԻ | ՆՈՐ ՎԱՐԱԳԱՎԱՆՔ | ՆՈՐԱՎԱՆՔ | Ս. ՆՈՒՆԵ ԵՎ Ս. ՄԱՆԵ ԿՈՒՅՍԵՐ (IV դ.) ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹՅՈՒՆ Աստված բոլոր արարածներին կառավարում է Իր իմաստուն նախախնամությամբ, որով ամեն ինչ հանգեցնում է տրամաբանական ավարտի և ծառայեցնում աստվածային ծրագրերի իրականացմանը:Նախախնամելով արարածներին՝ Աստված ամենևին չի բռնանում նրանց կամքի ազատության վրա, ուստի չի բացառում նրանց մեղանչելը և հակառակվելը Իրեն, սակայն կանխատեսությամբ ամեն ինչ դնում է այնպիսի փոխհարաբերության մեջ, որ ի վերջո բացահայտվում և հաստատվում է Իր ճշմարտությունը: Աստվածային նախախնամությունը Նրա արարչական սիրո արտահայտությունն է, թեև բացահայտորեն չի երևում՝ աշխարհում առկա չարիքի պատճառով: Շատ բաներ, որոնք մեզ կարևոր ու բարի են թվում, Տերը նախախնամաբար բացառում է, քանզի մեզանից իրականում միայն Ինքը գիտե, թե ինչն է մեզ համար բարի: Աստված Իր նախախնամությամբ ոչ միայն հոգում է յուրաքանչյուր արարածի մասին՝ ապրուստի միջոցներ տալով՝ անկախ նրա արդար կամ մեղավոր լինելուց, այլև հրաշալի կերպով ուսուցանում է Իր արդարությունը թե՛ անհատի, թե՛ ողջ հանրության գոյության ընթացքով: Այդ ուսուցանությունից ճշմարտապես խրատ առնողը ի վերջո դարձի է գալիս, արժանանում շնորհի և կամովին մասնակցում է Տիրոջ իմաստուն նախախնամությամբ մարդկության փրկագործության աստվածային ծրագրին: |
