ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ
id319Մարդու միտքը հակված է ճանաչելու ճշմարտությունը, քանի որ հենց դրա համար է այն ստեղծված: Ոչ ոք չի կամենում խաբվել, այլ ձգտում է այս կամ այն իրադրության մեջ իմանալ ճշմարտությունը, մանավանդ՝ երբ այն վերաբերում է սեփական անձին: Սակայն հայտնի է, որ աշխարհում ամենևին էլ չի թագավորում ճշմարտությունը, այլ հաճախ ուղղակի անհրաժեշտություն է համարվում սուտն ու կեղծիքը. երբեմն մարդիկ ստում են ուրիշի հավատարմությանը չվստահելու պատճառով, երբեմն՝ խաբեությամբ որևէ շահ ստանալու նպատակով, իսկ երբեմն էլ՝ սովորությունից դրդված:
Սուտը չսիրելով հանդերձ՝ մարդն այն դարձրել է իր ապրելակերպի հիմքը, քանի որ այս աշխարհում
չարը մեծ իշխանություն ունի և ամեն ինչ պարուրել է ստով: Խաբելով նախամարդուն և պատճառ դառնալով
ադամական մեղքին՝
սատանան իր ստով վարակեց ադամորդիներին, որոնք
Ադամի ու Եվայի պես այսօր էլ շարունակում են խաբվել ու
հավատալ ստին՝ այն ընդունելով իբրև ճշմարտություն. քանզի
չարը այդպիսով շոյում է նրանց եսասիրությունը՝ բազում վնասակար բաներ ներկայացնելով իբրև բարիք, ինչպես այդ արեց
Եվայի ու
Ադամի հետ: Ոմանք խաբված և մոլորված են հպարտությամբ ու գոռոզամտությամբ՝ իրենց համարելով բոլորից իմաստուն, բարձր և ամենակարող: Ոմանք էլ, անառակ կյանք վարելով, կարծում են, թե դա է ճշմարտությունն ու կյանքի իմաստը: Շատերն էլ տարուբերվում են պատահական իրադրությունների մեջ՝ ընտրելով այն, ինչը նպաստավոր է այդ պահի նյութական գոյության համար՝ ամենևին չփնտրելով ճշմարտությունը և առանց ձգտելու զանազանել բարին
չարից և արդարը անիրավից:
Սակայն ճշմարտությունը գոյություն ունի՝ անկախ մարդու փնտրումից: Այն ոչ թե վերացական հասկացություն է, այլ ինքը գոյությունը: Չէ՞ որ ճանաչել ճշմարտությունը՝ նշանակում է ճանաչել իրականությունը՝ այն, ինչն իրապես գոյություն ունի: Մինչդեռ սուտը հենց գոյության բացակայությունն է, և ամեն մի սուտ տանում է դեպի չգոյություն, դեպի ոչնչացում: Ուստի ով չի փնտրում ճշմարտությունը և համակերպվել է ստի ու
չարիքի հետ, նա ընտրել է
մահն ու
կորուստը: Իսկ ով փնտրում է ճշմարտությունը, ով չի դավաճանում իր բնությանը՝ անսալով սեփական խղճին, որը չի ուզում խաբված մնալ
չարի ձեռքում, ով ուզում է ճանաչել իր գոյության իմաստն ու կոչվածությունը, նրան ընդառաջ է գալիս Ինքը Ճշմարտությունը, քանի որ այն ոչ միայն գոյություն ունի, այլև գոյության սկիզբն է՝ Ինքն
Աստված:
Ուրեմն, ով անկեղծորեն փնտրում է ճշմարտությունը՝
հավատալով նրա գոյությանը, նա
Աստծուն է փնտրում և ի վերջո
հավատում է Նրան, Ով իջավ
երկնքից, մարմնացավ՝ ստի ու
չարի իշխանությունից մեզ ազատելու համար և Իր
փրկարար չարչարանքներից առաջ ասաց. «Ես եմ Ճանապարհը և Ճշմարտությունը և Կյանքը» [
Հովհ. 14.6]: Նրանով՝ Հիսուս
Քրիստոսով է ճանաչվում ամեն ճշմարտություն, որով լուսավորվում են մարդու միտքը և սիրտը: Նրանով է մարդն ազատագրվում իր սրտում ծվարած կեղծիքից և հաղթահարում
չարի ճշմարտանման հրապույրներն ու խաբեությունները: Նրա մեջ է մարդը գտնում իր բոլոր հարցերի պատասխանները, բոլոր խնդիրների լուծումը և երջանկանում հավիտենական կյանքի
հույսով:
