|
|
ԿԱԹՈՂԻԿԵ | ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ | ԿԱՆԱՅԻ ՀԱՐՍԱՆԻՔԸ | ԿԱՆԹԵՂ | ԿԱՆՈՆ | ԿԱՐԳ ՀԻՎԱՆԴԱՑ | ԿԱՐՄՐԱՎՈՐ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԿԱՐՍԻ Ս. ԱՌԱՔԵԼՈՑ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԿԵՆԱՑ ԾԱՌ | ԿԵՉԱՌԻՍԻ ՎԱՆՔ | Ս. ԿԻՊՐԻԱՆՈՍ ԱՆՏԻՈՔԱՑԻ (200-258) | ԿԻՐԱԿԻ | Ս. ԿԻՐԱԿՈՍ ԵՎ Ս. ՀՈՒՂԻՏԱ (+305) | ԿԻՐԱՆՑ ՎԱՆՔ | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ (375-444) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԱՑԻ (315-386) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ԵՎ ՆՐԱ ՄԱՅՐ Ս. ԱՆՆԱ (+362) | Ս. ԿՅՈՒՐԵՂ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (+362) | Ս. ԿՈԴՐԱՏՈՍ ՎԿԱ (+255) | ԿՈՆԴԱԿ | ԿՈՆՔԵՌ | Ս. ԿՈՍՏԱՆԴԻԱՆՈՍ ՄԵԾ (306-337) | ԿՈՐՈՒՍՏ | ԿՌԱՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԿՈՒՍԱԿՐՈՆՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ Այսպես է կոչվում ազգի ընդհանրական հայրապետը՝ Եկեղեցու նվիրապետական կարգի գլուխը: Նրա գերապատվությունն ընդունում և կատարյալ հաղորդության մեջ են գտնվում Եկեղեցու բոլոր թեմերը և թեմակալ առաջնորդները:Կաթողիկոսը պարտավոր է հովվել Եկեղեցին՝ նախանձախնդրությամբ պահելով նրա բոլոր հիմնական կողմերը՝ դավանությունը, ծեսը, կանոնները և ողջ ավանդությունը, ինչպես նաև՝ եպիսկոպոս ձեռնադրել և օրհնել մեռոնը: Կաթողիկոսը ժամանակ առ ժամանակ եկեղեցական ժողովներ է գումարում՝ ընդհանուր խորհրդակցության միջոցով կարևորագույն խնդիրներ լուծելու համար: Հայ Եկեղեցում կաթողիկոսն ընտրվում է հոգևորականների և ժողովրդի կողմից, այնուհետև հանդիսավոր արարողությամբ ձեռնադրվում է և օծվում: Կաթողիկոսական հանդերձանքը պատրիարքականից տարբերվում է վեղարի վրա կրած ադամանդյա փոքրիկ խաչով: Կաթողիկոսին անվանում են նաև եպիսկոպոսապետ և ծայրագույն պատրիարք, իսկ նրա հոգևոր և վարչական իշխանությունը, ինչպես նաև նրա աթոռակալության ժամանակաշրջանը՝ կաթողիկոսություն կամ հայրապետություն: Պատմական հանգամանքների բերումով՝ Հայ Եկեղեցին այժմ ունի 2 կաթողիկոսություն՝ Ամենայն հայոց (Ս. Էջմիածին) և Մեծի տանն Կիլիկիո (Անթիլիաս՝ Լիբանան): Վերջինս ճանաչում է Ամենայն հայոց հայրապետության նախամեծարությունը: |
