|
|
Ս. ԽԱԴ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (+370) | ԽԱՂՈՂՕՐՀՆԵՔ | ԽԱՉ | ԽԱՉԱԿՆՔՈՒՄ | ԽԱՉԱՓԱՅՏ | ԽԱՉԵԼՈՒԹՅՈՒՆ | ԽԱՉՎԱՌ | ԽԱՉՎԵՐԱՑ | ԽԱՉՔԱՐ | ԽԾԿՈՆՔԻ ՎԱՆՔ | ԽՆԿԱՄԱՆ | ԽՆԿԱՆՈՑ | ԽՆԿԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՀԱՅՐ | ԽՈՍՐՈՎ ԱՆՁԵՎԱՑԻ (մոտ +964) | ԽՈՐ ՎԻՐԱՊԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱԿԵՐՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱՆ | ԽՈՐԱՆԱՇԱՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐՀՐԴԱՆԻՇ | ԽՈՐՀՐԴԱՆՈՑ | ԽՈՐՀՐԴԱՎՈՐ ԸՆԹՐԻՔ | ԽՈՐՀՈՒՐԴ | ԽՈՒՅՐ | ԽՈՒՆԿ ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ Խոհեմություն է կոչվում 4 մարդաբանական առաքինություններից առաջինը, որը զարդարում է մարդու միտքը և իմացությունը:Այս առաքինությամբ մարդը զանազանում է չարը բարուց, վնասակարն անհրաժեշտից, սուտը ճշմարիտից, մերժում է չարիքն ու կեղծիքը և ընտրում բարին, ճշմարիտն ու աստվածահաճը: Խոհեմությամբ մարդը կառավարում է իր հոգին՝ չթողնելով, որ այնտեղ անկարգություն տիրի: Խոհեմ մարդը չափավոր է խոսքի մեջ և իր բոլոր գործերում վարվում է ընտրողաբար՝ ձգտելով կատարել միայն բարին և չընդունել որևէ չարիք: Խոհեմությունը նաև չափավորում ու ներդաշնակում է բոլոր մյուս առաքինությունները, որպեսզի որևէ բարի գործի պատճառով չվնասվի մեկ այլ կարևոր գործ. օրինակ՝ չափազանցված պահեցողության պատճառով մարդը չտկարանա աղոթքի և ընթերցանության մեջ կամ էլ մերձավորին չզրկի անհրաժեշտ օգնությունից: Խոհեմության շնորհիվ մարդը ներդաշնակ է լինում նաև իր կենցաղում. ո՛չ գայթակղում է, ո՛չ էլ վնասվում ուրիշներից, քանզի ամեն ինչում փնտրում է միայն այն, ինչ հաճելի է Աստծուն, և անդադար օգնություն և շնորհ է ստանում Նրանից: |
