|
|
Ս. ԽԱԴ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (+370) | ԽԱՂՈՂՕՐՀՆԵՔ | ԽԱՉ | ԽԱՉԱԿՆՔՈՒՄ | ԽԱՉԱՓԱՅՏ | ԽԱՉԵԼՈՒԹՅՈՒՆ | ԽԱՉՎԱՌ | ԽԱՉՎԵՐԱՑ | ԽԱՉՔԱՐ | ԽԾԿՈՆՔԻ ՎԱՆՔ | ԽՆԿԱՄԱՆ | ԽՆԿԱՆՈՑ | ԽՆԿԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՀԱՅՐ | ԽՈՍՐՈՎ ԱՆՁԵՎԱՑԻ (մոտ +964) | ԽՈՐ ՎԻՐԱՊԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱԿԵՐՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱՆ | ԽՈՐԱՆԱՇԱՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐՀՐԴԱՆԻՇ | ԽՈՐՀՐԴԱՆՈՑ | ԽՈՐՀՐԴԱՎՈՐ ԸՆԹՐԻՔ | ԽՈՐՀՈՒՐԴ | ԽՈՒՅՐ | ԽՈՒՆԿ ԽՆԿԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ 1. Խնկարկելը կամ խունկ ծխելը հնագույն կրոնական ավանդույթ է: Ծիսական արարողությունների ժամանակ ողջ եկեղեցու մթնոլորտը բուրում է խունկի անուշահոտությամբ, որն առավել երանավետ է դարձնում մեր ներկայությունն Աստծո առջև:Արարողության ընթացքում սարկավագը և քահանան խնկարկում են սրբապատկերների, ս. սեղանի և ս. հաղորդության նշխարի առջև: Խնկանոցներից և բուրվառներից վեր ելնող խունկի ծուխը խորհրդանշում է քրիստոնյայի սրտից բխող և առ Աստված բարձրացող աղոթքն ու օրհնությունը, որն անուշահոտ խունկի պես զվարթացնում է երկնայիններին և Աստծուն: Խունկի ծուխը խորհրդանշում է նաև Աստծո հաշտությունը մարդկանց հետ, որ կատարվեց Քրիստոսի միջոցով և հոգևոր անուշահոտությամբ սփռվում է Նրա Եկեղեցում:  Երևանի Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի. 9 ապրիլի, 2006 թ. Լուսանկար՝ Սերգեյ Հակոբյանի Խնկարկությունը խորհրդական իրողություն է. քանի որ խունկը նախապես օրհնվում է քահանայի կողմից, խնկարկվող միջավայրը ևս օրհնվում է ու սրբվում: Եվ այդտեղ շնչելով՝ ոչ միայն մեր զգայարաններն են զմայլվում խունկի անուշահոտությամբ, այլև մեր հոգին՝ ընդունելով Սուրբ Հոգու շնորհի երանությունը: Այս պատճառով ծեսի ընթացքում պարբերաբար խնկարկվում է նաև հավատացյալ ժողովուրդը: Այդ պահերին բոլորը խաչակնքում են ու երկրպագում խնկարկության ծխի առջև՝ իբրև Աստծո Հոգու ներկայության: 2. Խնկարկություն է կոչվում պատարագի արարողության մի ամբողջ մաս, որի ընթացքում քահանան սեղանի շուրջ խնկարկելուց հետո իջնում է խորանից, թափորի ուղեկցությամբ խնկարկելով շրջում է ժողովրդի մեջ և վերադառնում խորան՝ խորհրդանշելով Քրիստոսի իջնելը երկնքից, շրջելը մարդկանց մեջ ու երկինք վերադառնալը: |
