ԵՍԱՅԻ ՄԱՐԳԱՐԵ
id153Եսային ծնվել էր
Երուսաղեմում, որտեղ և ապրում էր: Ուներ երկու որդի: Նրա
մարգարեական ծառայությունը սկսվեց Օզիայի թագավորության վախճանին, երբ մի սքանչելի
տեսիլք տեսավ. Տերը նստած էր բարձր աթոռին, և Նրա շուրջ կանգնած էին սերովբեները՝ վեցթևանի
հրեշտակները, որոնք կանչում էին և ասում. «Սո՛ւրբ, Սո՛ւրբ, Սո՛ւրբ, Տե՛ր զորությանց, ողջ երկիրը լի է Նրա
փառքով»: Եսային ասաց. «Վա՜յ ինձ, կորած եմ, քանզի ես պիղծ շուրթերով մի մարդ եմ ու ապրում եմ պիղծ շուրթերով ժողովրդի մեջ, և իմ աչքերը տեսան զորաց Տեր Թագավորին»: Այդ ժամանակ սերովբեներից մեկը թռավ նրա մոտ՝ ձեռքին բռնած վառվող ածուխ, որը նա ունելիով վերցրել էր զոհասեղանից:
Հրեշտակը դրանով դիպավ Եսայու բերանին ու ասաց. «Ահա մոտեցրի քո շուրթերին. դա կհանի քո անօրինությունները, և քո մեղքերը կսրբի քեզնից» [տե՛ս
Ես. 6.3-7]:
Եսայի մարգարե (լուսանցապատկեր)
Երուսաղեմ, ձեռ. 2563, Կեռան թագուհու Ավետարան, 1272 թ.
Աստծո կամքով Եսային
մարգարեացավ, որ մարդկության
Փրկիչը ծնվելու է Կույսից, ինչպես նաև կանխահայտնեց Տիրոջ չարչարանքները: Որոշ իրադարձություններ նա
մարգարեացել է այնպիսի հստակությամբ, ասես անձամբ ականատես է եղել դրանց: Այդ պատճառով նրան հաճախ կոչում են հինկտակարանյան
ավետարանիչ:
Իր
մարգարեական ծառայության 60 տարիների ընթացքում Եսային շարունակ ենթարկվում էր հալածանքների, և միայն
բարեպաշտ Եզեկիա թագավորի օրոք էր, որ նա պատիվ էր վայելում և նույնիսկ արքայի մերձավոր խորհրդականն էր:
Նրա կյանքն ավարտվեց
նահատակությամբ: Հնագույն
ավանդության համաձայն՝ Մանասե թագավորը, չհանդուրժելով մարգարեի հանդիմանությունները, հրամայեց նրան մահապատժի ենթարկել սղոցելով: