|
|
ԳԱԲՐԻԵԼ ՀՐԵՇՏԱԿԱՊԵՏ | ԳԱԼՍՏՅԱՆ ԿԻՐԱԿԻ | ԳԱՆՁԱՍԱՐԻ ՎԱՆՔ | ԳԱՎԱԶԱՆ | ԳԵԹՍԵՄԱՆԻ | ԳԵՀԵՆ | ԳԵՂԱՐԴ | ԳԵՂԱՐԴԱՎԱՆՔ (ԱՅՐԻՎԱՆՔ) | Ս. ԳԵՎՈՐԳ ԶՈՐԱՎԱՐ (+303) | ԳԵՐԵԶՄԱՆ ՀԻՍՈՒՍԻ | ԳԵՐԵԶՄԱՆՕՐՀՆԵՔ | ԳՈԳՆՈՑ | ԳՈՂԳՈԹԱ | ԳՈՇԱՎԱՆՔ (ՆՈՐ ԳԵՏԻԿ) | ԳՈՏԻ | Ս. ԳՈՐԴԻՈՍ ՀԱՐՅՈՒՐԱՊԵՏ (+320) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԱՍՏՎԱԾԱԲԱՆ (330-390) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉ (240-326) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՎՈՐՉԻ ՆՇԽԱՐՆԵՐԻ ԳՅՈՒՏԸ | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ (951-1003) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՆՅՈՒՍԱՑԻ (335-394) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՍՔԱՆՉԵԼԱԳՈՐԾ (213-270) | ԳՐԻԳՈՐ ՎԿԱՅԱՍԵՐ (+1105) | Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՎԱՑԻ (1346-1409) | Ս. ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (295-338) | Ս. ԳՐԻԳՈՐԻՍ ՌԱԺԻԿ (+549) Ս. ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (295-338) Ս. Վրթանես հայրապետի երկվորյակ որդիներից անդրանիկը՝ Գրիգորիսը, այս անունն է ստացել իր պապի՝ ս. Գրիգոր Լուսավորչի պատվին: Տրդատ թագավորի հրավերով Հայաստան փոխադրվելիս եղբայրները մոտ 15 տարեկան էին: Նրանց կրթությունը շարունակվեց հայոց արքունիքում, այնուհետև նրանց ճանապարհները զատվեցին. կրտսեր եղբայրը՝ Հուսիկը, հոր պես, սկզբում անցավ պետական ծառայության, մինչդեռ Գրիգորիսը հետևեց հորեղբորը և տակավին երիտասարդ՝ քահանա ձեռնադրվեց:Տեսնելով Գրիգորիսի մեծ կարողություններն ու նվիրվածությունը՝ ս. Գրիգոր Լուսավորիչն ու Տրդատ թագավորը, չնայած երիտասարդ տարիքին, նրան համոզեցին դառնալ Աղվանքի և Փայտակարանի եպիսկոպոսապետը: Գրիգորիսը լիովին արդարացրեց իր կոչումը՝ առաքելական արիությամբ քարոզելով Ատրպատականում ու Փայտակարանում, Աղվանքում և Գուգարքում՝ ամենուր ամրացնելով քրիստոնեության հիմքերը: Չերկնչելով բարբարոս մազքութներից՝ Գրիգորիսը նրանց մեջ ևս հանդես եկավ քրիստոնեության քարոզչությամբ: Սակայն, տեսնելով, որ քրիստոնեությունն իրենց արգելում է ավազակային և ավարառու կյանք վարել, մազքութները ենթադրեցին, թե Գրիգորիսն առաքվել է հայոց արքայի կողմից՝ իրենց կողոպտչական արշավանքները կանխելու համար, և վճռեցին սպանել նրան: Նրանք Գրիգորիսին կապեցին վայրի ձիու պոչից և ձիուն ազատ արձակեցին Կասպից ծովի ափի Վատնյան դաշտում: Սուրբ մարտիրոսի մարմինը նրա սպասավոր սարկավագների կողմից բերվեց Արցախ և ամփոփվեց Ամարասի վանքում:  Լուսանկար՝ Տաթևիկ Մելքոնյանի |
