Հաճախակի՛ հավաքվեցեք՝ [Տիրոջից] գոհանալու և [Նրան] փառաբանելու համար, քանզի ձեր միաբանությունից և հավատից տկարանում է սատանայի զորությունը, և ջնջվում է նրա հիշատակը:
Չկա ոչինչ՝ հավատից և խաղաղությունից առավել, որոնցով խափանվում են երկնայինների ու երկրավորների բոլոր պատերազմները, և որոնք չեք կորցնի, եթե կատարելապես ձեր մեջ կրեք Հիսուս Քրիստոսին:
Հավատը և սերն են սկիզբն ու ավարտը. հավատը սկիզբն է, իսկ սերը՝ ավարտը, և ուր այս երկուսը միասին են, այնտեղ է և Աստված, ինչպես նաև՝ բոլոր բարի գործերն ու առաքինությունները:
Չկա մեկը, որ խոստովանի հավատը և մեղանչի, [կամ]՝ որ ձեռք բերի սերը և ատի, քանզի ծառը իր պտղից է ճանաչվում [տե՛ս Մատթ. 12.33]: Այդպես էլ, ովքեր խոստանում են Քրիստոսինը լինել, իրենց գործերով են ճանաչվում:
Լավ չէ միայն խոստանալ [բարին] գործել՝ առանց արդյունքների և հավատի այնպիսի զորության, որը գործ է դառնում: [Եվ ավելի] լավ է այդ ունենալով լռել, քան չունենալով՝ խոսել: Լավ է, երբ ուսուցանում ես այն, ինչ նախ ինքդ ես կատարում: Մեկն է Ուսուցիչը, Ով կատարում և ուսուցանում է ու հեզությամբ գործում այն, ինչ վայել է Իր Հորը:
Հիրավի զորավոր է նա, ով ձեռք է բերել Հիսուսի խոսքը և ունկնդրում է Նրա հեզությունը՝ դառնալով կատարյալ, քանզի կատարում է այն, ինչի մասին խոսում է, և լռությամբ իսկ հայտնի է դառնում:
Տերը ոչինչ չի մոռանում, Նրան հայտնի են նաև մեր գաղտնիքները: Ուստի ամեն ինչ այնպես անենք, որպես թե Նա բնակվում է մեր մեջ, որպեսզի Նրա տաճարը լինենք, և Նա մեր Աստվածը կլինի, եթե արդարությամբ սիրենք Իրեն:
Մի՛ խաբվեք, եղբայրնե՛ր. ովքեր սիրում են ունեցվածքը, չեն ժառանգում Աստծո արքայությունը: Իսկ եթե այսպիսիները կործանվում են, որքա՜ն առավել՝ նրանք, որ չար ուսմունքով ապականում են Աստծո հավատը, ինչի համար խաչվեց փառքի Տերը՝ Հիսուս Քրիստոս: Բայց այդ [հավատն] ուրացողը, ինչպես նաև նրան ընդունողը անշեջ հուրը կնետվեն:
Մեր Տերը անուշահոտ յուղն ընդունեց Իր գլխին, որպեսզի անապական [հավատի] անուշահոտությամբ լցնի Իր Եկեղեցին: Արդ, մի՛ օծվեք այս աշխարհի իշխանի չար [ուսմունքի] գարշահոտությամբ, որպեսզի նա ձեզ չհեռացնի խոստացված կյանքից, ինչի համար ճանաչեցինք Աստծուն՝ Հիսուս Քրիստոսին: Եվ ինչո՞ւ կորչենք հիմարաբար՝ չանսալով շնորհին, որով հավատում ենք, որ մեր Քրիստոս Աստվածը ճշմարտապես չարչարվեց:
Իմ հոգին երկրպագում է խաչին, որը գայթակղություն է անհավատների համար, իսկ ձեզ՝ հավատացյալներիդ համար՝ փրկություն և հավիտենական կյանք: «Ո՞ւր է իմաստունը, ո՞ւր՝ քննողը» [տե՛ս Ա Կոր. 1.20], ո՞ւր է նա, ով պարծենում է այս աշխարհի զգոնությամբ: