|
Ս. ԽԱԴ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ (+370) | ԽԱՂՈՂՕՐՀՆԵՔ | ԽԱՉ | ԽԱՉԱԿՆՔՈՒՄ | ԽԱՉԱՓԱՅՏ | ԽԱՉԵԼՈՒԹՅՈՒՆ | ԽԱՉՎԱՌ | ԽԱՉՎԵՐԱՑ | ԽԱՉՔԱՐ | ԽԾԿՈՆՔԻ ՎԱՆՔ | ԽՆԿԱՄԱՆ | ԽՆԿԱՆՈՑ | ԽՆԿԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅՈՒՆ | ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՀԱՅՐ | ԽՈՍՐՈՎ ԱՆՁԵՎԱՑԻ (մոտ +964) | ԽՈՐ ՎԻՐԱՊԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱԿԵՐՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐԱՆ | ԽՈՐԱՆԱՇԱՏԻ ՎԱՆՔ | ԽՈՐՀՐԴԱՆԻՇ | ԽՈՐՀՐԴԱՆՈՑ | ԽՈՐՀՐԴԱՎՈՐ ԸՆԹՐԻՔ | ԽՈՐՀՈՒՐԴ | ԽՈՒՅՐ | ԽՈՒՆԿ ԽԱՉՎԵՐԱՑ Խաչվերացը Հայ Եկեղեցու 5 գլխավոր՝ տաղավար տոներից մեկն է և ամենանշանակալիցը՝ Խաչի տոների մեջ: Սահմանվել է 335 թ.` Երուսաղեմի Ս. Հարության տաճարի նավակատիքի հաջորդ օրը, ի փառս Տիրոջ գտնված կենարար խաչափայտի: Ի տես բոլոր հավատացյալների՝ խաչափայտը հանդիսավոր կերպով վեր բարձրացվեց (այստեղից էլ տոնի անունը՝ Խաչվերաց, այսինքն՝ խաչի վեր բարձրացում) և դրվեց Գողգոթայի խորանում:  Երևան, ձեռ. 1502, էջ 57ա, Հայսմավուրք, 1651 թ., Կ. Պոլիս Ծաղկող՝ Մարկոս Պատկերահան Հետագայում այս տոնի հետ սերտորեն կապվեց 610 թ. պարսից Խոսրով թագավորի կողմից գերեվարված խաչափայտը 629-ին Երուսաղեմ վերադարձնելու հիշատակությունը: Խաչվերացը տոնվում է սեպտեմբերի 14-ի մերձակա կիրակի օրը՝ հաջորդող երկուշաբթի, ուրբաթ և շաբաթ օրերի հետ միասին, որոնք Խաչվերացի տոնախմբական յոթնյակի մասն են կազմում: |
