Ս. ՀԱԿՈԲ ՄԾԲՆԵՑԻ (+338) | ՀԱԿՈԲ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ՀԱՂԱՐԾՆԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՂՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՂՊԱՏԻ ՎԱՆՔ | ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ | ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄ | ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՍՄԱՎՈՒՐՔ | ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՊԵՏ | ՀԱՅՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԱՅՐԱՎԱՆՔ (ՄԱՐԴԱՂԱՎՆՅԱՑ ՎԱՆՔ) | ՀԱՆԴԵՐՁՅԱԼ ԿՅԱՆՔ | ՀԱՌԻՃԱՎԱՆՔ | ՀԱՎԱՏ | ՀԱՎԱՏՈ ՀԱՆԳԱՆԱԿ | ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ՀԵԹԱՆՈՍՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ՀԵՂԻՆԵ ԹԱԳՈՒՀԻ (250-330) | ՀԻՆՈՒՆՔ | ՀՈԲ ԵՐԱՆԵԼԻ | ՀՈԳԵԳԱԼՈՒՍՏ | ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ | ՀՈԳԵՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈԳԵՎՈՐ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ՀՈՂԱԹԱՓԵՐ | ՀՈՎԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. V դ. երկրորդ կես) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՄԱՆԴԱԿՈՒՆԻ (410-490) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՍԿԵԲԵՐԱՆ (347-407) | Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386) | ՀՈՎՀԱՆՆԱՎԱՆՔ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱՌՆԵՑԻ (XII-XIII դդ.) | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐԶՆԿԱՑԻ (1230-1293) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԱՑԻ (+417) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏԻՉ | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՄԿՐՏՉԻ ԵՎ Ս. ԱԹԱՆԱԳԻՆԵ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍԻ ՆՇԽԱՐՆԵՐԻ ՓՈԽԱԴՐՄԱՆ ՏՈՆ | ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (1045-1129) | Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728) | ՀՈՎՆԱՆ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. առաջին կես) | ՀՈՎՍԵՓ ԳԵՂԵՑԻԿ | ՀՈՐԴԱՆԱՆ | Ս. ՀՌԻՓՍԻՄՅԱՆ ԿՈՒՅՍԵՐ (+301) | ՀՐԱԺԱՐԻՄՔ | ՀՐԵՇՏԱԿ | ՀՈՒՅՍ | Ս. ՀՈՒՍԻԿ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (295-347)

---

id302Հակոբ նախահայրն ամենից շատ սիրում էր իր 12 զավակներից նախավերջինին՝ Հովսեփին, որը շատ գեղեցիկ էր, անմեղ ու պարզասիրտ: Բայց մյուս եղբայրները դրա համար նախանձում էին նրան:
Հովսեփը զարմանալի երազներ էր տեսնում, որոնք կանխագուշակում էին, որ նա պետք է առաջնություն ունենա եղբայրների նկատմամբ, և նրանք պետք է խոնարհվեն իր առջև: Բայց երբ նա այդ երազները պատմեց եղբայրներին, նրանք սկսեցին ավելի շատ նախանձել ու ատել իրեն: Եվ մի անգամ, երբ հարմար առիթ հայտնվեց, որոշեցին ազատվել Հովսեփից. գաղտնաբար, 20 արծաթի դիմաց նրանք իրենց եղբորը ստրկության վաճառեցին Եգիպտոս գնացող մի քարավանի:
Եգիպտոսը հեթանոսական երկիր էր: Սակայն Հովսեփը այնտեղ էլ հավատարիմ մնաց իր հայրերի ճշմարիտ Աստծուն և չդավաճանեց Նրան: Եվ Տերը միշտ նրա հետ էր:
Այդ ժամանակ Եգիպտոսի փարավոնը սկսել էր տագնապալի երազներ տեսնել, որոնք ոչ ոք չէր կարողանում մեկնաբանել: Աստծո օգնությամբ այդ հաջողվեց միայն Հովսեփին: Նա բացատրեց, որ, ըստ երազների, երկրում 7 տարի առատություն է սպասում, այնուհետև դրան հաջորդելու է 7-ամյա սովի մի շրջան, որը լիովին մոռացնելու է առատության շրջանը և հյուծելու է երկիրը:

Փարավոնը շատ զարմացավ այս իմաստությունից և իշխանություն տվեց Հովսեփին լինել երկրորդ մարդը ամբողջ Եգիպտոսում և կառավարել երկիրն ու ժողովրդին: Այդ ժամանակ Հովսեփը 30 տարեկան էր: Դա Քրիստոսի ծննդից մոտ 1700 տարի առաջ էր:
Երբ վրա հասավ երաշտը, ահավոր սովը տիրեց նաև Քանանի երկրին, որտեղ բնակվում էր Հակոբի ընտանիքը: Այդ ժամանակ սովից փրկվելու նպատակով Հովսեփի եղբայրները եկան Եգիպտոս՝ ցորեն գնելու: Հովսեփը ճանաչեց նրանց և միառժամանակ իր անձը թաքցնելուց հետո ի վերջո բացահայտեց իրեն՝ ասելով. «Ես ձեր եղբայր Հովսեփն եմ, որին դուք վաճառեցիք, որ Եգիպտոս տանեն: Բայց դուք մի՛ տրտմեք, մի՛ նեղվեք, որ ինձ վաճառել եք այստեղ բերելու համար, որովհետև Աստված ձեզ փրկելու համար է ուղարկել ինձ այստեղ ձեզնից առաջ» [Ծն. 45.4-5]: Եվ նա ամբողջ սրտով ներեց իր եղբայրների մեղքը:
Հակոբի և Հովսեփի մահից հետո էլ Իսրայելի որդիները շարունակեցին ապրել Եգիպտոսում, որտեղ նրանք շատ բազմացան ու զորացան՝ դառնալով մի ամբողջ ժողովուրդ: