|
ԻՍՐԱՅԵԼԻ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐ Երբ Սամուել մարգարեն ծերացավ, որպես Իսրայելի դատավորներ կարգեց իր որդիներին: Սակայն նրանք չունեին իրենց հոր արդարությունը և բազմաթիվ անօրինություններ էին գործում: Այդ պատճառով Իսրայելի երեցները պահանջեցին Սամուելից, որ նա մի թագավոր կարգի իրենց վրա, որպեսզի իրենց ժողովուրդն էլ ապրի այնպես, ինչպես մյուսները: Այդ ցանկությունը դեմ էր Աստծո կամքին: Բայց Նա, անսալով ժողովրդի ցանկությանը, Սամուելի միջոցով թագավոր կարգեց Բենիամինի ցեղից Սավուղ անունով մի երիտասարդի: Սավուղին հաջորդեց Դավիթ թագավորը, այնուհետև՝ Սողոմոնը, որոնք մեծ գործերով փառավորեցին Աստծո անունը: Սակայն Սողոմոնի մահից հետո Սողոմոնի որդի Ռոբովամին հավատարիմ մնացին միայն Հուդայի ցեղը և Բենիամինի ցեղի մի մասը, որոնք էլ կազմավորեցին Հուդայի թագավորությունը՝ Երուսաղեմ մայրաքաղաքով: Այն կոչվում էր նաև Հարավային թագավորություն, քանի որ գտնվում էր Հյուսիսային թագավորությունն ունեցավ 19 թագավոր՝ 9 տարբեր տոհմերից: Նրանք բոլորն էլ անհաճո էին Տիրոջ աչքին, որովհետև կուռքեր էին պաշտում և ժողովրդին էլ նույնը սովորեցնում: Թագավորությունը գոյատևեց մոտ 250 տարի: Այն կործանվեց խիստ հզորացած Ասորեստանի կողմից. 3 տարվա պաշարումից հետո, մ. թ. ա. 722 թ., գրավվեց նրա մայրաքաղաք Սամարիան, իսկ ժողովուրդը գերեվարվեց: Հուդայի թագավորությունն ունեցավ 20 թագավոր՝ բոլորն էլ Դավթի տոհմից: Նրանց մեծ մասը նույնպես հեռացավ ճշմարիտ Աստծուց, բայց եղան նաև այնպիսիները, որոնք ծառայում էին Տիրոջը և կատարում Նրա կամքը: Հարավային թագավորությունը գոյատևեց շուրջ 370 տարի և կործանվեց Բաբելոնի Նաբուքոդոնոսոր թագավորի կողմից մ. թ. ա. 597 թ.: Երբ պարսից Կյուրոս արքան նվաճեց Բաբելոնը, հրեաներին թույլ տվեց հայրենիք վերադառնալ, որտեղ նրանք ձեռնամուխ եղան Երուսաղեմի երկրորդ Տաճարի կառուցմանը: Սակայն իսրայելացիները երկար ժամանակ չունեցան անկախ թագավորություն՝ գտնվելով պարսկական գերակայության ներքո: 332 թ. 63 թ. Հռոմը վերջնականապես նվաճեց Մակաբայեցիներից հետո, Քրիստոսի գալստյան նախօրեին, հրեաների թագավոր հռչակվեց Հերովդես Մեծը (մ. թ. ա. 37-4 թթ.), որն այդ տիտղոսը ստացել էր Հռոմի սենատի կողմից և ամեն ինչով հաճոյանում էր նրան: Թեև նա ձեռնարկեց Երուսաղեմի Տաճարի վերակառուցման և բարեկարգման գործը, սակայն հեռու էր աստվածպաշտությունից, իսկ Իսրայելի ժողովրդի հանդեպ խիստ դաժան էր: Այդպիսին էին նաև նրան հաջորդած որդիները: Այդ շրջանում շատ հրեաներ սպասում էին Մեսիայի մոտալուտ գալստյանը՝ նրա հետ կապելով |
