---

Յերեկոյին ի տասներորդ ժամուն ժողովեսցին ի գաիւթ եկեղեցւոյն եւ կատարեսցեն զկարգ Ոտնլուային:
Բայց յառաջագոյն սկսանիցին ողբաձայն.

ՍԱՂՄՈՍ Ծ
Կցորդ. Ցօղեա՛ յիս մշտկաւ, եւ սուրբ եղէց, լուա՛, եւ քան զձիւն սպիտակ եղէց:
Փոխ. Ողորմեա՛ ինձ, Աստուա՛ծ, ըստ մեծի ողորմութեան Քում, ըստ բազում գթութեան Քում քաւեա՛ զանօրէնութիւնս իմ:
Առաւե՛լ լուա զիս յանօրէնութենէ իմմէ եւ ի մեղաց իմոց սո՛ւրբ արա զիս:
Զանօրէնութիւնս իմ ես ինձէն գիտեմ, եւ մեղք իմ առաջի իմ են յամենայն ժամ:
Քեզ միայն մեղայ, Տէ՛ր, եւ չար առաջի Քո արարի,
Որպէս արդար եղիցիս ի բանս Քո եւ յաղթող ի դատել Քեզ:
Անօրէնութեամբ յղացաւ եւ ի մեղս ծնաւ զիս մայր իմ:
Դու, Տէ՛ր, զճշմարտութիւն սիրեցեր, զանյայտս եւ զծածկեալս իմաստութեամբ Քով յայտնեցեր ինձ:
Ցօղեա՛ յիս մշտկաւ, եւ սուրբ եղէց, լուա՛, եւ քան զձիւն սպիտակ եղէց:
Լսելի՛ արա ինձ զցնծութիւն եւ զուրախութիւն, եւ ցնծասցեն ոսկերք իմ տառապեալք:
Դարձո՛ զերեսս Քո ի մեղաց իմոց եւ զամենայն անօրէնութիւնս իմ քաւեա՛ յինէն:
Սիրտ սուրբ հաստատեա՛ յիս, Աստուա՛ծ, եւ հոգի ուղիղ նորոգեա՛ ի փորի իմում:
Մի՛ ընկենուր զիս, Տէ՛ր, յերեսաց Քոց եւ զՀոգի Քո Սուրբ մի՛ հաներ յինէն:
Տո՛ւր ինձ զցնծութիւն փրկութեան Քո եւ հոգւով պետութեան Քո հաստատեա՛ զիս:
Ուսուցից անօրինաց զճանապարհս Քո, եւ ամպարիշտք առ Քեզ դարձցին:
Փրկեա՛ զիս յարենէ, Աստուա՛ծ, Աստուա՛ծ փրկութեան իմոյ. ցնծասցէ լեզու իմ յարդարութեան Քում:
Տէ՛ր, եթէ զշրթունս իմ բանաս, բերան իմ երգեսցէ զօրհնութիւնս Քո:
Թէ կամեցեալ էիր, պատարագս մատուցանէաք, բայց Դու ընդ ողջակէզս իսկ ոչ հաճեցար:
Պատարագ Աստուծոյ՝ հոգի խոնարհ. զսիրտ սուրբ եւ զհոգի խոնարհ Աստուած ոչ արհամարհէ:
Բարի՛ արա, Տէ՛ր, կամօք Քովք Սիոնի, եւ շինեսցին պարիսպքն Երուսաղեմի:
Յայնժամ հաճեսցիս ընդ պատարագս արդարութեան, ուխտից պատարագս հանցեն ի սեղան Քո զուարակս:

ՇԱՐԱԿԱՆ

(Մնկ. Աւագ Եշ. ակ.)

Այսօր կանգնեցաւ աւազան մկրտութեան ի թողութիւն մեղաց մերոց։
Այսօր Տէրն մեր լուանայր զոտս աշակերտացն եւ պատուիրէր՝ զայս ասելով. «Մի ոմն ի ձէնջ, եղբա՛րք, մատնելոց է զԻս ի մահ եւ որոշի յաշակերտացդ»։
Զայն լուեալ Պետրոսի՝ ակնարկէր առ Յովհաննէս՝ հարցանել, թէ՝ ո՞վ իցէ։
Բանն, զոր ասաց Յիսուս, տրտմեցոյց զԻւր զաշակերտսն, եւ խռովեցան ամենեքեան։

ՔԱՐՈԶ
Եւ եւս գոհութիւն եւ երկրպագութիւն մատուսցուք Տեառն մերոյ եւ Փրկչին Յիսուսի Քրիստոսի, որ է ճառագայթ փառաց եւ ծագումն էութեան անսկզբնական բնութեան Հօր:
Որ նոյն Ինքն այսօր, անբաժանելի գոլով յէական Լուսոյն, խոնարհեցոյց զԻնքն յաղքատ բնութիւնս մեր. առեալ զկերպարանս ծառայի՝ կատարեաց զտնօրինական փրկագործութիւնն. լուաց զոտս աշակերտացն յօրինակ մեզ:
Աղաչեսցուք եւ խնդրեսցուք ի Նմանէ, զի եւ այժմ խոնարհեսցի մարդասիրութեամբ Իւրով ի ժողովարանս մեր եւ լուացմամբ երեւելի ջրովս՝ շնորհօք սրբեսցէ զաներեւոյթ հոգիս մեր ի մեղաց մերոց. ամենակալ Տէր Աստուած մեր կեցուսցէ եւ ողորմեսցի:

Յիսուն «Տէր, ողորմեա»՝ ի թիւ:

ԱՂՕԹՔ
Փառաւորեմք զՔեզ, Տէ՛ր Աստուած մեր եւ Փրկիչ Յիսո՛ւս Քրիստոս, Միածի՛ն Որդի եւ Բա՛ն Հօր, Տէ՛ր եւ Արարի՛չ հրեշտակաց եւ մարդկան, Աստուա՛ծ, Հո՛ւր կիզելոյ, որ եւ հրեղէն զօրութիւնքն զարհուրեալ սարսափին նայել ի պատիւ փառաց Աստուածութեանդ Քոյ, ուստի եւ սերովբէքն թեւասքողեալ ծածկեն զդէմս իւրեանց՝ անդադար փառաբանութիւն մատուցանելով առաջի աթոռոյ տէրութեանդ Քոյ:
Դու, Տէ՛ր, եւ այժմ, ի լրման ժամանակի փրկութեանս մերոյ, հաճեցար լինել մարդ ի սուրբ եւ յանարատ Կուսէն Մարիամայ. եւ ընդ ամենայն անցանելով, բաց ի մեղաց՝ բարձեր զպարտիս Ադամայ յաստուածագործ մարմինդ Քո, զոր ի մերմէ բնութենէս ընկալար. զամենայն կատարեցեր ըստ օրինացն՝ փրկելով զմեզ յանիծից օրինացն. եկիր ի վերնատունն՝ կատարելով զայն եւս զմովսիսադիր ստուեր օրէնսդրութիւնն. եւ որ Սպասաւորեալդ պաշտիս յաննիւթական հրեղինաց, ըստ որում եւ կրկնին Քեզ ամենայն ծունր երկնաւորաց եւ երկրաւորաց եւ սանդարամետականաց:
Այսօր տնօրինական մարդասիրութեամբ խոնարհեցար ի ծունկս Քոց սրբոց առաքելոցն, լուացեր զոտս հողեղէնս՝ զբարիոք եւ զգեղեցիկ կարգս աւանդելով մեզ:
Եւ արդ, Տէ՛ր բարերար եւ բազումողորմ, որպէս եւ յայնժամ ազդ արարեալ՝ դաստիարակեցեր զմեզ՝ կերպարանակից լինել փրկագործ խոնարհութեան Քում, շնորհեա՛ եւ այժմ մեղաւոր ծառայիցս Քոց, որք յերեսս անկեալ աղաչեմք զգութ մարդասէր շնորհաց Քոց, պարգեւել զթողութիւն մեղաց մերոց. որպէս զի փոքր ջրովս այսուիկ, յորս լուանամք զոտս միմեանց, եւ տկար անձամբք զկենդանարար աւանդութիւնս Քո կատարեմք, հեղցես ի մեզ զամէնառատ եւ զամենազօր շնորհս Քո եւ մաքրեսցես զմեզ յամենայն աղտեղութեանց եւ ի շաղախմանց մեղաց մերոց:
Հեռացո՛ ի մենջ զամենայն հպարտութիւն եւ զամբարտաւանութիւն, զոր էած բանսարկուն ի վերայ տկար բնութեանս մերում պատրանօք իւրովք:
Արժանաւորեա՛ զմեզ մտաց աչօք լուսաւոր ճառագայթիւք նայել ի կենսաբեր իջումն շնորհաց Քոց:
Զգեցո՛ մեզ, Տէ՛ր, զճշմարիտ խոնարհութիւն եւ զհեզութիւն եւ զքաղցրութիւն եւ զսէր Քո, որ է լրումն օրինաց Քոց, զոր կատարեցեր եւ ուսուցեր մաքրափայլ աշակերտաց Քոց. որպէս զի եւ մեք, կատարելով զյիշատակ փրկաւէտ չարչարանաց Քոց, ընդ դասս սրբոց առաքելոցն արժանի լիցուք տօնել զլուսափայլ յարութիւն Քո եւ, ընդ նոսին խոստովանելով զՔեզ, Քրիստո՛ս Աստուած մեր, փառաւորել ընդ Հօր եւ Սուրբ Հոգւոյն այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից:

Խաղաղութի՜ւն ամենեցուն:
Աստուծոյ երկրպագեսցուք:

Դարձեալ երկիրպագանեմք եւ փառաւորեմք զՔեզ, Քրիստո՛ս Աստուած մեր, որ եսդ էակից Հօր եւ համագոյակից Սուրբ Հոգւոյն, որ միշտ փառաւորեալ՝ օրհնիս անդադար սրբասաց ձայնիւ ի հոգեղէն եւ ի հրեղէն զուարթնոցն անպատմելի եւ հրաշազարդ գեղապարութեամբ:
Հաճեցար եւ ի հողեղինացս ընդունել զօրհնաբանութիւն, որք ի Քոյոց սրբոց առաքելոցն ընկալեալք զաւանդութիւն եւ ըստ կարի մերում զվերնոցն բերելով զնմանութիւն՝ պար առեալ կամք առաջի տէրութեանդ Քոյ հանդերձ զգալի անուշահոտութեամբ:
Ընկա՛լ, Տէ՛ր, զխունկս զայս ի մէնջ՝ ի մեղաւորացս, զոր մատուցանեմք Քեզ ի ժամուս յայսմիկ, որ է յիշատակ խոնարհութեան Քոյ, զոր վասն մեր կատարեցեր. եւ լցո՛ զմեզ յանուշահոտութեանց մարմնատիպ Աստուածութեան Քոյ, զոր վասն մեր զգեցար. եւ ի ձեռն լուացմանս այսորիկ նիւթականի լուա՛ եւ մաքրեա՛ զհոգիս մեր ի թունից մահաբեր վիշապին. եւ արժանաւորեա՛ զմեզ մաքուր տաճար եւ օթեւան լինել Սրբոյ Երրորդութեանդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

Եւ ապա առեալ ջուր՝ արկցէ ի կոնքն խաչանման՝ ասելով ձայնիւ.

ՍԱՂՄՈՍ ԻԸ
Կցորդ. Ձայն Տեառն ի վերայ ջուրց, եւ Աստուած փառաց որոտաց, եւ Տէր Ինքն ի վերայ ջուրց բազմաց:
Փոխ. Մատուցէ՛ք Տեառն, որդի՛ք Աստուծոյ, մատուցէ՛ք Տեառն զորդիս խոյոց:
Մատուցէ՛ք Տեառն զփառս եւ զպատիւ. մատուցէ՛ք Տեառն զփառս անուան Նորա. եւ երկի՛ր պագէք Տեառն ի սրահ սրբութեան Նորա:
Ձայն Տեառն ի վերայ ջուրց, եւ Աստուած փառաց որոտաց, եւ Տէր Ինքն ի վերայ ջուրց բազմաց:
Ձայն Տեառն զօրութեանց եւ ձայն Տեառն մեծավայելչութեանց:
Ձայն Տեառն փշրէ զմայրս, եւ մանրէ Տէր զմայրսն Լիբանանու:
Մանրեսցէ զնոսա որպէս զմատաղատունկն Լիբանանու, որ սիրելին է որպէս զորդիս միեղջերւոյ:
Ձայն Տեառն հատանէ զբոց ի հրոյ. ձայն Տեառն շարժէ զանապատն, եւ խռովցուցանէ Տէր զանապատն Կադէս:
Ձայն Տեառն հաստատէ զեղջերուս եւ յայտնի առնէ զանտառս:
Ի տաճարի Նորա ամենեքեան ասասցեն զփառս Նորա:
Տէր զջրհեղեղս նստուցանէ եւ ցածուցանէ. թագաւորեսցէ Տէր յաւիտեան:
Տէր զօրութիւն ժողովրդեան Իւրոյ տացէ եւ օրհնեսցէ զժողովուրդ Իւր ի խաղաղութիւն:







ԽՐԱՏ
երանելւոյն Յովհաննու վարդապետին, որ մականուն Պլուզ ասի, արարեալ բան վասն սիրոյ
«Աստուած սէր է»,- ասէ որդին Որոտման՝ սիրելի աշակերտն Քրիստոսի Յովհաննէս.- եւ որ կայ ի սէրն, յԱստուած բնակէ, եւ Աստուած՝ ի նմա»:
Եւ արդ, եղբա՛րք, լուարո՛ւք եւ ի մի՛տ առէք զճառ սիրոյ: Զի ամենայն, որ սիրէ զԱստուած, սիրէ նաեւ զեղբայր իւր: Զի սէրն Աստուծոյ՝ սիրով եղբօրն երեւի: Զի թէ զեղբայրն, զոր տեսանես, ոչ սիրես, զԱստուած, զՈր ոչն տեսանես, զիա՞րդ կարիցես սիրել: Այսուիկ ճանաչեմք, եթէ սիրեմք զԱստուած, եթէ սիրեմք զեղբարն մեր ըստ հոգւոյն սիրոյ եւ ոչ ըստ մարմնոյ: Զի այլ է սէր հոգւոյն եւ այլ է սէր մարմնոյն, զոր յառաջ գնացեալ՝ ասասցուք յիւրում տեղւոջն:
Բայց արդ, ամենայն, որ սիրէ, ճանաչի յԱստուծոյ, եւ ինքն ճանաչէ զԱստուած. եւ ամենայն, որ ոչ սիրէ զեղբայր իւր ցաւակցաբար, օտար է յԱստուծոյ եւ զշնորհս աստուածային ոչ կարէ ընդունել: Ամենայն, որ սիրէ զեղբայր իւր ի սուրբ սրտէ, բնակարան լինի Աստուծոյ, եւ Աստուած ի նմա բնակէ: Զի Ինքն Տէրն սիրեաց զմեզ եւ առաքեաց զՀոգին ճշմարտութեան բնակել ի մեզ: Զի իմանալի հոգիս մեր ընդ անիմանալի Հոգւոյն Աստուծոյ՝ սիրով կապակցի: Եւ որպէս Նա սիրեաց զմեզ, նոյնպէս եւ ի մէնջ կամի սիրել զմիմեանս:
Տես, թէ ո՜րչափ համարձակութիւն ունի սէրն առ Աստուած, որպէս թէ նման Աստուծոյ առնէ զմարդն. զի Աստուած սիրովն Իւրով նման մարդկան եղեւ: Եւ եցոյց, թէ մարդիկ իւրեանց սիրովն նման Աստուծոյ լինելոց են: Զի Աստուած այնչափ սիրեաց զաշխարհս, մինչեւ զՈրդին Իւր Միածին առաքեաց ի փրկութիւն աշխարհի:
Եթէ մեք սիրեսցուք զմիմեանս, որպէս եւ Աստուած սիրեաց զմեզ, ոչ ինչ է չար, որ խափանէ զսէրն մեր. ամենայն, որ սիրէ, յայտնի է առաջի մարդկան եւ համարձակ առաջի Աստուծոյ: Զի զերկիւղ ի մեղաց մահու ոչ ունի, այլ սիրովն Աստուծոյ զինեալ կայ եւ անահ՝ յամենայն երկիւղական վտանգից: Ուր սէր է, անդ երկիւղ ոչ է, որպէս Յովհաննէս ասէ. «Երկիւղ ոչ գոյ ի սէր, այլ սէր կատարեալ ի բաց մերժէ զերկիւղ. զի երկիւղ ընդ տանջանօք է», եւ սէր՝ ի համարձակութիւն, եւ զի երկիւղ հալածի ի սիրոյ. եւ ուր սէր ոչ է, անդ է երկիւղ դատաստանին եւ ահ կորստեան յաւուր մեծի ահեղ ատենին: Իսկ սէրն աներկիւղ առնէ զմարդն յամենայն տանջանաց. սէր զայն ասեմ, որ ամենեւին հեռի է յերկբայութենէ, զի երկբայութիւն եւ սէր ի միասին ոչ բնակեն:
Եւ գիտելի է, զի սէրն ոչ միայն ի կեանս յաւիտենականս պտղաբերէ զպտուղ խաղաղութեան իւրոյ, այլ եւ յաշխարհիս յայսմիկ զամենայն թշնամութիւն ի բաց հալածէ, զնախանձ եւ զատելութիւն, զոխակալութիւն եւ զչարակնութիւն, զչարախօսութիւն եւ զհայհոյութիւն, զտրտունջ եւ զբամբասանս, զհպարտութիւն եւ զամբարհաւաճութիւն եւ մանաւանդ զմայրն ամենայն չարեաց ՝զարծաթսիրութիւն եւ զագահութիւն:
Արդ, որ սէր ունի, յայս ամենայն չարեաց հեռանայ եւ յերկնային՝ անքոյթ խաղաղ նաւահանգիստն ժամանէ յամենեւին բարին. զի՞նչ խաղաղական, քան զսէրն. ազատ լինել յամենայն խռովութենէ եւ զաստուածային հաճոյսն կատարել:
Սէրն բանալի է արքայութեան երկնից եւ ճանապարհ կենացն յաւիտենից: Սէրն զմարդիկ որդիս Աստուծոյ առնէ եւ երկնից արքայութեանն ժառանգորդ: Սէրն զապականացու բնութիւնս անապական գործէ եւ զմահկանացուս յանմահութիւն վերափոխէ: Սէրն զերկնայինս առնէ եւ զհողեղէնս հրեղէն կազմէ:
Եւ արդ, ո՞վ կարէ պատմել զանչափ մեծութիւն սիրոյն, զի անճառ եւ անպատում է. ըստ որում եւ անեղ բնութիւն Աստուածութեանն անքննելի է, այնպէս եւ՝ բնութիւն սիրոյ:
Եւ որպէս Աստուած անբաւ է, բայց յամենեսեան մերձ է եւ բնակեալ է ի հեզս եւ ի խոնարհս եւ յայնոսիկ, որ դողան ի բանից Նորա, այնպէս եւ սէրն յամենեսին մերձ է, որ կամին զնա, եւ ինքն եկեալ բնակեսցէ ի խնդրողս իւր. քանզի սէրն սիրէ զսիրելիս իւր եւ ատէ զատելիս իւր: Որ խնդրեն զնա, մերձ է ի նոսա աստուածապէս. զի Աստուած սէր է եւ կամեցող սիրոյ ի սուրբ սրտէ եւ յանկեղծաւոր հաւատոցն:


ՔԱՐՈԶ
եղանակաւ
Աստուա՛ծ մեծ եւ սքանչելագո՛րծ Զօրութիւն, անեղանելի՛ Բնութիւն, որ ողորմութեամբ հաճեցար առնել զարարածս ամենայն յոչնչէ. Աղաչեմք:
Ձգեցեր զվերնայարկս երկնից որպէս խորան ի վերայ ջուրց՝ մածուցեալ հաստատութեամբ ի բնակութիւն անպարագրելի Աստուածութեանդ Քոյ, եւ զամենայն հրաշակերտս՝ ի գովեստ անուանդ Քում սրբոյ. Աղաչեմք:
Արարեր Քեզ սրբասաց զսերովբէսն եւ զքերովբէսն՝ զհոգեղէնս եւ զհրեղէն աննիւթական բնութիւնսն. Ընդ նոսին եւ ի հողեղինացս հաճեցար ընդունել փառաբանիչս եւ երկրպագուս ամենազօր տէրութեանդ. Աղաչեմք:
Եղեր մարդ ճշմարիտ, անճառելի՛ Ծագումն եւ Ճառագա՛յթ անհասանելի էութեան Հօր, եւ եկիր ի փրկութիւն մեզ, Մարդասէ՛ր. Աղաչեմք:
Եղեր լրումն օրինաց եւ մարգարէից եւ եկիր կամաւ ի վերնատունն խորհրդոյ, լուացեր զոտս աշակերտաց անճառելի խոնարհութեամբ. Աղաչեմք:
Ընկա՛լ, Տէ՛ր, եւ այժմ զլուացումնս զայս, զոր աւանդեցեր մեզ ի մեղաց քաւութիւն, բարեխօսութեամբ սրբուհւոյ մօր Քոյ եւ միշտ Կուսին Մարիամու Աստուածածնի. Աղաչեմք:
Աղաչանօք երջանիկ եւ նախընթաց Կարապետի Քոյ՝ Մկրտչին Յովհաննու ճգնաւորական հանդիսի, հեղմամբ արեան սրբոյն Ստեփաննոսի՝ նախասարկաւագին Քոյ եւ առաջին վկային, մաղթանօք ընտրելոց Քոց՝ առաքելոց եւ ամենայն մաքրելոց անձանց եւ մարտիրոսաց պսակաւորելոցն ի Քէն, խնդրեմք:
Եւ եւս առաւել զյորդորումն սիրոյ եւ զգործս բարեաց պարգեւել մեզ խնդրեմք:
Տո՛ւր մեզ, Տէ՛ր Աստուած:
Զանձինս մեր եւ զմիմեանս Տեառն Աստուծոյ ամենակալին յանձն արասցուք:
Քեզ՝ Տեառնդ, յանձն եղիցուք:
Ողորմեա՛ց մեզ, Տէր Աստուա՛ծ մեր, ըստ մեծի ողորմութեան Քում. Ասասցուք ամենեքեան միաբանութեամբ:
Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛:

ԳԱՆՁ
ըստ խորհրդոյ աւուրս
Այս խորհուրդ լցաւ, անդ գուշակեցաւ, աստ կատարեցաւ:
Աստուած մարդացաւ, ընդ օրինօք մտաւ, քահանայացաւ:
Այսօր վերացաւ, վերնատուն նստաւ եւ գառն կերաւ:
Հին օրէնքն անցաւ, զի Գիրն լցաւ, եւ նորս սկսաւ:
Տէրն, որ մարդացաւ, ընդ մեր մատնեցաւ եւ վաճառեցաւ:
Նոր խորհուրդ բացաւ, որ ի ծունկս անկաւ, ղենջակ սփածաւ
Եւ լուաց կարգաւ զոտսն աւազանաւ՝ մեզ օրինակաւ:
Ցած աստիճանաւ զմարդիկ վերտարաւ, յերկինս ընկալաւ:
Որ հպարտացաւ, նոյն կործանեցաւ, այլ ոչ կանգնեցաւ:
Տէ՛ր, Քոյին շնորհաւ լուա՛ զմեզ բազկաւ, արբո՛ բաժակաւ:
Ահա ազատեա՛ զմեզ ի մեղաց անուամբ Քո փառաց, աղաչեմք:

Սիրտ իմ սասանի, սարսափ զիս ունի վասն Յուդայի,
Որ Տէրն ամենի նմա առաջի ի ծունկս անկանի:
Նա ոչ ամաչէ եւ ոչ զարհուրի՝ սիրողն արծաթի:
Նոր սեղան դնի, եւ հաց բաղարջի, անապակ գինի:
Փրկիչն բազմի դասուքն երջանկի ի յերեկոյի:
Զհացն ի տիպ մարմնի՝ օրհնեալ ճաշակի եւ տայ ամենի,
Զի հացն բարի գործոց նմանի՝ բազմաց կարելի:
Զգինին արիւնի՝ նոր նշան ուխտի, ոչ տայ ամենի.
Գինին՝ կերպ կուսի, տիպ մարտիրոսի, որ ի մահ ճգնի:
Տէ՛ր իմ, արժանի՛ արա զիս հացի՝ Քո սուրբ սեղանի:
Ահա ազատեա՛ զմեզ ի մեղաց անուամբ Քո փառաց, աղաչեմք:

Որք որ փափագին ուտել զայն մարմին, որով սրբեսցին,
Խոնարհել պարտին իւր յանցաւորին՝ ըստ օրինի Փրկչին,
Թողուլ կամովին զյանցանս ի սրտին զեօթանասնեկին:
Իսկ որք ստամբակին եդեալ օրինին, որ աստուածային,
Յետ աւազանին թէ խոստովանին, կէս ախտից քաւին:
Բայց թէ հաղորդին, ի հնգէն մէկին լինի թողութիւն:
Դարձալ՝ որք խորհին չար, բայց ոչ գործին, կիսովի տուժին:
Եւ թէ գործեցին կամ յամեն ի նմին, միոյն չորս պատժին:
Այլ գործողք չարին, եթէ զղջասցին ի յետին շնչին,
Ըստ անսուտ առակին՝ ի հնգէն մէկին քաւութիւնք լինին:
Թէ մեղք մարդկային՝ ծանր ըստ ցորենին, այսպէս եղիցին.
Բայց հոգեկանին, որ նման ձիթին, կէսն քաւեսցին:
Ապաշխարողին, որ սիրով սրտին, բոլորն ջնջեսցին:
Այս խորհուրդ յայտնին՝ եդեալ կանոնին, մարդկան սահմանին.
Իսկ աստուածայինն երբեք չսահմանին մեր Բազմողորմին:
Ահա ազատեա՛ զմեզ ի մեղաց անուամբ Քո փառաց, աղաչեմք:

Րամք քրիստոսական, քարոզ խրատական տամ ձեզ բեմբական,
Դա՛սք արքունական, քահանայական եւ աշխարհական.
Մերժել սրբական, զախտն բնական եւ եկամտական:
Վա՜յ որ արբենան եւ շուայտանան, աղքատաց ոչ տան.
Վա՜յ որ բոզանան, ցեղ ու ցեղ շնանան եւ գարշ գիճանան.
Որ կախարդ ուսան կամ մահու դեղ տան կամ տղայասպան.
Որք յարիւն մեղան կամ յիւրսն ոչ գթան կամ տմարդական.
Որք սիրոյ դեղ տան կամ սուտ երդուեցան կամ յիշոցն տան.
Որք փող ի շահ տան եւ վաճառական, սուտ խաբողական:
Սոքա չեն արժան սուրբ հաղորդութեան, այլ աստուածասպան:
Ահա ազատեա՛ զմեզ ի մեղաց անուամբ Քո փառաց, աղաչեմք:

Դարձալ լուացարո՛ւք եւ սրբեցարո՛ւք, դաւանեցարո՛ւք:
Պահօք պնդեսցուք, յաղօթս յամեսցուք, զձեռս ի տուրս կալցուք:
Հոգւով նուաստասցուք, սուգ մեղաց սգասցուք, ի վիշտ հեղգասցուք:
Միշտ խաղաղասցուք եւ հանդարտեսցուք, մի՛ հպարտասցուք:
Զմեղս ատեսցուք, խոստովանեսցուք, ապաշխարեսցուք:
Զօրէնս սիրեսցուք, սրբութեամբ կացցուք եւ արդարասցուք:
Ի մեզ հայեսցուք, զայլս մի՛ քննեսցուք եւ մի՛ դատեսցուք:
Զսիրտս սրբեսցուք, զմիտս լուասցուք, զանձինս մաքրեսցուք:
Զչարս յանձանց հանցուք, բարիս արասցուք, զիրեար սիրեսցուք:
Եւ հաղորդեսցուք, ընդ Տէր միասցուք եւ միշտ գոչեսցուք:
Որք նախանձեցան, կեղծաւորական, ընդ եղբօր մախացան:
Յիշեա՛, Տէ՛ր, եւ ողորմեա:
Եւ եւս առաւել զյորդորումն սիրոյ եւ զգործս բարեաց պարգեւել մեզ խնդրեմք:
Տո՛ւր մեզ, Տէ՛ր Աստուած:
Զանձինս մեր եւ զմիմեանս Տեառն Աստուծոյ ամենակալին յանձն արասցուք:
Քեզ՝ Տեառնդ, յանձն եղիցուք:
Ողորմեա՛ց մեզ, Տէր Աստուա՛ծ մեր, ըստ մեծի ողորմութեան Քում. Ասասցուք ամենեքեան միաբանութեամբ:
Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛:

Սրովբէ մարմնային, քնարդ երկնային, քաւիչդ Եւային:
Սուրբ Աստուածածին, ծնող Միածնին, մայրդ անճառ Բանին:
Հարսն Հրեղինին, փառք Իսրայելին, վայլք հեթանոսին:
Պսակ Մկրտչին, թագ Ստեփաննոսին, լոյս Լուսաւորչին:
Ազգաց մարդկային՝ Քում դաւանողին, տո՛ւր խաղաղութիւնդ, բարեաց լիութիւն եւ առողջութիւն:
Մեծ հայրապետին եւ քաջ արքային Հայոց՝ օգնութիւն:
Խոստովանողին, ապաշխարողին եւ հաղորդողին:
Հասցես յօգնութիւն, տացես սրբութիւն, ընդ Քեզ միութիւն:
Գանձիս ասողին՝ տէր Մխիթարին, թո՛ղ զմեղս անձին:
Տո՛ւր մեզ ամենի կեանս բարելի, զաւարտն ի բարի:

ՏԱՂ
յԱռաքել վարդապետէ
Աստուածն ամենի՝ Միածին Որդի, կամաւ Հօր, Հոգւոյն ճշմարտի յերկիր խոնարհի:
Սիրով անքնին՝ Լոյս անմատչելին ղենջակ սփածեալ, զի ծածկէր զմերկութիւն նախնին:
Տէրն հրեղինաց, հրանիւթից զօրաց, խոնարհեալ ի ծունկս, լուանայ զոտս հողեղինաց
Նիւթական ջրով, տարրական նիւթով՝ մեզ նոր պատուիրան աւանդեալ, զմեղս մաքրելով:
Ասաց Պետրոսին՝ հաւատոյ վիմին. «Ե՛կ, զի լուացից զոտս քո յընթացից չարին»:
Ծառայն զարհուրէր եւ ի բաց փախչէր. Սոսկալի ահիւ, հիացմամբ առ Նա բարբառէր.
«Արդ, Տէ՛րդ երկնային, Արքա՛յդ համայնին, զիա՞րդ լուանաս զգարշապարս հողոյս ստորնային»:
Տէր Յիսուս խօսէր, Պետրոսի ձայնէր. «Դու այժմ ոչ գիտես զայս խորհուրդ Իմոյս, թէ վասն էր»:
Ո՛վ հիանալի, խորհուրդ երեւի. Որ ոչ տեսանեն սերովբէքն, ի ծունկս անկանի:
Իիւսեալ միաբան գունդն սրբազան՝ սիրաբար կամաց Արարչին յոյժ հնազանդեցան:
Րաբունն երկնային րաբունից սեռին կարգաւ լուանայր զաշակերտսն ի յախտից չարին:
Նոյն եւ զՅուդային՝ զԻւրոյ մատնչին, զոտսն լուացեալ Ծածկագէտն ընդ ամենին:
Խաբեալն ի չարէն՝ պատրեալն յարծաթէն, ոչ պատկառեցաւ յահաւոր սուրբ Վարդապետէն:
Նոյն զգործսն աւարտեալ՝ Տէրն, որ մարդացեալ, սրբազան դասուն սիրաբար դարձեալ քարոզեալ.
«Դուք զիս Տէր կոչէք եւ Րաբուն ձայնէք, Ես պատուիրան աւանդեմ, սիրով լսեցէ՛ք.
Հսկեցէ՛ք սիրով եւ խոնարհ հոգւով. Այն է աշակերտ Իմ բանին, որ զայս ունելով»:
Եւ դարձալ յայտնեաց նոր խորհուրդ կենաց՝ հաց բաղարջ առեալ եւ բաժակ, դարձեալ ճաշակեաց:
Ասաց սուրբ գնդին՝ զայն առնել նոցին մինչ ի գալստեան Իւր՝ յօրն վերջին:
Ցնծասցուք հոգւով՝ զնոյն ճաշակելով, փառք Հօրն տացուք եւ Հոգւոյն, Միածնի մարմնով:

ԱՂՕԹՔ
ի վերայ իւղոյն եւ ջրոյն
Տէ՛ր մեր Յիսուս Քրիստոս, Աստուա՛ծ սքանչելագործ, հզօր եւ փառաւորեալ, անհասանելի, անիմանալի, վերացեալ, բարձրացեալ քան զամենայն փառս, որ նստիս ի քերովբէական կառսդ եւ Մի ի Սրբոյ Երրորդութենէդ դաւանիս ի վերնական սրբասաց սերովբէիցն, վասն որոյ եւ զերեքսրբեան փառատրութիւն ընդ Հօր եւ Սուրբ Հոգւոյն հրեղէն բերանօք իւրեանց, սոսկալի ձայնիւ, սարսափելով առաջի փառաց աթոռոյ Աստուածութեանդ Քոյ մատուցանեն Քեզ՝ լի ասելով ամենայն երկիր փառօք Քո:
Դու, Տէ՛ր, յաղթեալ ի մարդասիրութենէդ Քումմէ, ոչ կարացեր անտես առնել զարարածս Քո՝ զ՚ի հողոյ ստեղծեալքս, այլ հաճեցար եւ ի մերմէ բնութենէ փառաւորիլ՝ խառնելով զհողեղէն եւ ստորեւ կացեալ բնութիւնս մեր ընդ վերնական հոգեղէն եւ հրեղէն աննիւթական բնութիւնսն. Եկիր յաշխարհս կամաւ Հօր եւ Սուրբ Հոգւոյն, առեր զկերպարանս ծառայի ի սուրբ եւ յանարատ Կուսէն Մարիամայ, եւ ճշմարիտ Բանդ Հօր մարմին եղեալ՝ անեղծ եւ անապական, նոր եւ անճառելի խառնմամբ, եւ կատարելով զամենայն ստուերական օրէնս՝ եղեր լրումն օրինաց եւ մարգարէից, ճշմարի՛տ Օրէնսդիր, Աստուա՛ծ իմ Յիսուս Քրիստոս:
Եւ ի լրման ամենայնի եկիր ի վերնատուն խորհրդոյ, կատարեցեր եւ զայն եւս՝ մովսիսադիր, ստուերական, գառնազեն նորոյ փրկագործութեանս խորհուրդ, որ նախ յԵգիպտոս նկարեցաւ. Եւ արդ, Դու Ինքնին, Քահանայապե՛տ սուրբ, Կատարի՛չ խորհրդոյ եւ Գա՛ռն Աստուծոյ, որ բառնաս զմեղս աշխարհի, միանգամ պատարագաւ հատեր զմարմինդ Քո սիրով՝ բաշխելով Քոյոց ընտրեալ աշակերտացն, եւ հրամայեցեր նոցա զկամաւոր չարչարանս Քո, որ վասն մեր, եւ զմահդ պատմել մինչեւ ի միւսանգամ Քո երկրորդ եւ ի փառաւոր գալուստն:
Բայց նախ քան զայսոսիկ, անճառելի խոնարհութեամբ ի բաց եդեալ զհանդերձս, զգեցար ղենջակ, որ զգեցեալ ես զլոյս որպէս զօթոց, եւ տնօրինական ներմարդութեամբ խոնարհեալ ի ծունկս աշակերտացն՝ առ ի լուանալ զոտս հողեղէնս, որում կրկնին Քեզ ծունր երկնաւորաց եւ երկրաւորաց, եւ զխորհուրդ սուրբ աւազանին մասնաւորապէս նկարելով, զոտսն միայն լուանալով՝ ծանուցեր. Իսկ զկատարեալ խոնարհութիւնդ յայտնապէս ուսուցեր եւ աւանդեցեր՝ ասելով, թէ՝ «Օրինակ մի ետու ձեզ, զի որպէս Ես ձեզ արարի, եւ դո՛ւք միմեանց առնիջիք»:
Եւ արդ, Տէ՛ր բարերար, մեք՝ մեղուցեալ ծառայքս Քո եւ խաշն արօտի Քոյ, ժողովեալքս ի գաւիթ սուրբ եկեղեցւոյ Քոյ՝ ըստ աստուածային օրէնսդրութեանդ, զոր աւանդեցեր մեզ ի ձեռն սրբոց առաքելոցն, աղաչեմք զՔեզ. Առաքեա՛ զԷակիցդ Քո եւ զՓառակից Ծնողիդ Քոյ՝ զՀոգիդ Սուրբ, ի յարքունական աթոռոյդ, որ եկեալ հանգիցէ ի ժողովարանս մեր եւ սրբեսցէ զջուրս զայս ի թեթեւութիւն մեղաց մերոց եւ յընթացս ամենայն բարեաց ճանապարհաց. Վասն զի սովաւ զօրացուցեալ զգարշապարս մեր՝ անխափան ընթասցուք՝ խաչազգեստեալք ի յաւիտենական ճանապարհս պատուիրանաց Քոց, եւ արժանի լիցուք հասանել մասին ժառանգութեան սրբոցն ի լոյս եւ գոհանալով փառաւորեսցուք զԱմենասուրբ Երրորդութիւնդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս:

Խաղաղութի՜ւն ամենեցուն:
Աստուծոյ երկրպագեսցուք:

Դարձեալ երկիրպագանեմք եւ աղաչեմք զամենագութ ողորմութիւնդ Քո. Քաւեա՛ զախտ եւ զանօրէնութիւն ոգւոց մերոց ի ձեռն ջրոյս այսորիկ, որպէս յաւուրսն Նոյի զանօրէնութիւն ամենայն երկրի ջրով հեղեղին, եւ որպէս զբորոտութիւնն Նէէմանայ Ասորւոյ ջրովն Յորդանանու, եւ որպէս զզանազան ախտսն ի ձեռն յուզմանց ջուրցն Սելովմայ, եւ որպէս զմեղս ամենայն աշխարհի ի ձեռն սուրբ աւազանին վերստին ծննդեան. Եւ որպէս յայնժամ հաստատելով զճշմարիտ մարդեղութիւնդ Քո՝ տնօրինաբար խոնարհեցար եւ լուացեր զոտս երանելի առաքելոցն Քոց՝ զօրացուցանելով զգարշապարս նոցա յընթացս աւետարանի Քոյ ընդ ամենայն տիեզերս, այլ եւ կոխել զզօրութիւնս թշնամւոյն աներկիւղ համարձակութեամբ, այսպէս եւ ի մե՛զ հրաշագործեա, մարդասէ՛ր Տէր, աներեւոյթ գալստեամբ Քո առ մեզ, որպէս զի եւ մեք զօրացեալք ի շնորհաց Քոց՝ անխափան ընթասցուք ի շաւիղս պատուիրանաց Քոց, որով եւ փրկութեան արժանասցուք հասանել ընդ ամենայն սուրբս Քո եւ գոհանալով փառաւորեսցուք զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգիդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս:

Եւ ապա զաղօթս ի վերայ իւղոյն՝ մեկուսի:
Գլուխ ամենեցուն Քրիստո՛ս Աստուած մեր, որ վասն բազում ողորմութեան Քոյ ընկալար զօծումն իւղոյ ի պոռնիկ կնոջէն եւ զյիշատակ նորա աւանդեցեր ընդ ամենայն տիեզերս ի ձեռն սուրբ աւետարանի Քոյ քարոզութեան: Ուստի եւ զնոյն իւղ օրհնութեան ի տուչութենէ Հոգւոյն Սրբոյ ընկալեալ առաքելոցն սրբոց՝ աւանդեցին ամենայն հաւատացելոց Քոց, որպէս զի քահանայական խորհրդածութեամբ պաշտիցի ի մէջ Եկեղեցւոյ Քոյ սրբոյ:
Արդ, մեք, ըստ օրինակի իւղոյն այնորիկ, օրհնեմք զիւղս զայս ի յօծումն ոտից Քոյոց հաւատացելոց եւ խնդրեմք ի մարդասիրութենէ Քումմէ. Առաքեա՛ ի մեզ զնոյն Հոգի շնորհաց Քոց, որ եկեալ բնակեսցէ ի մեզ եւ բժշկեսցէ զվէրս հոգւոց մերոց: Որպէս զի միշտ եւ յամենայն ժամ գոհանալով զամէնառատ գթութենէ Քումմէ՝ կատարեսցուք զյիշատակ աստուածային խոնարհութեան Քոյ եւ փառաւորեսցուք զզօրութիւն սքանչելի տնօրէնութեանց Քոց, ըստ որում փառաւորեալ ես յամենայն արարածոց, Տէ՛ր մեր եւ Փրկիչ Յիսո՛ւս Քրիստոս, ընդ Հօր եւ Սուրբ Հոգւոյն այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս:

Եւ յաւարտիլն տեառնագրեսցեն խաչիւ եւ Աւետարանաւ զիւղն եւ զջուրն՝ ասելով.
Օրհնեսցի եւ սրբեսցի իւղս եւ ջուրս՝ այս նշանաւ սուրբ խաչիս եւ սուրբ Աւետարանաւս եւ աւուրս շնորհիւ յանուն Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն. Ալէլուիա, ալէլուիա, ալէլուիա: (Երիցս կրկնեա՛:)

ՔԱՐՈԶ ԽԱՉԻ
Սուրբ խաչիւս աղաչեսցուք զՏէր, զի սովաւ փրկեսցէ զմեզ ի մեղաց եւ կեցուսցէ շնորհիւ ողորմութեան Իւրոյ:
Ամենակալ Տէր Աստուա՛ծ մեր, կեցո՛ եւ ողորմեա՛:

ԱՂՕԹՔ
Պահպանեա՛ զմեզ, Քրիստոս Աստուա՛ծ մեր, ընդ հովանեաւ սուրբ եւ պատուական խաչիւդ Քով ի խաղաղութեան: Փրկեա՛ յերեւելի եւ յաներեւոյթ թշնամւոյն: Արժանաւորեա՛ գոհութեամբ փառաւորել զՔեզ ընդ Հօր եւ ընդ Սրբոյ Հոգւոյդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. Ամէն:

Եւ ապա զգեցուսցեն զեպիսկոպոսն կամ զմի ի պատուաւոր քահանայից, որ առեալ զղենջակ՝ նստցի ի ծունկս եւ լուասցէ զոտս ամենեցուն՝ ի մեծաց մինչեւ ցփոքունս: Եւ այլքն պար առեալ յայսկոյս եւ յայնկոյս՝ երգեսցեն.


ՇԱՐԱԿԱՆ

(Օրհ. Աւագ Եշ. գձ. Ա.)

Վերաձգողն երկնից՝ մշտնջենաւոր Հօր Որդին, ներգործեալ իմովս ի վեր քան զհրաշս, ծառայի առեալ զկերպ անկողոպտելի Աստուածութեամբն:
Բանին զմաքրեցելոցն ջրով զոտս լուանայ, զի զխոնարհութիւն ի նոսա տպաւորեսցէ՝ Երրորդութեանն գոլ օթեւան։
Բաշխէ զմարմին Իւր եւ զարիւն՝ նոր ուխտ անուանեալ եւ յիշատակ կամաւոր մահուանն, մերձեցելոցս ի Նա սրբութեամբ։

ԵՐԳ
Այսօր անճառ Լուսոյն ծագումն
Ի փրկութեան մեր կատարումն
Խոնարհի ի վերնատունն՝
Ի ստուերական տօնից լրումն:
Նախ քան զընթրիսն խորհրդոյ
Սփածաւ ղենջակ Արկողն լուսոյ
Եւ ջուր առեալ ծառայաբար՝
Զոտս լուանայր զաշակերտացն:

Բանին Հօր փառաց լուսոյ
Պետրոս մերձիլ յոտս ոչ ներէր՝
Այնմ, ձեռաց Որոյ են գործք
Երկնից երկինք եւ երկրաւորք.
Որով կուրաց աչք բացան,
Խուլք եւ համերք արձակեցան.
Որ վերածեաց զինքն ի ծովէն,
Սաստեաց ալեացն, եւ լռեցին:

Գլխոյն ընտրեալ հօտին փոքու
Սաստէր զխորհուրդն ոչ գիտելոյ,
Որով դառնայր եւ հնազանդէր,
Զոտս եւ զգլուխս մաքրել մաղթէր:
Գլխոյս, ասէ, չէ ինչ պիտոյ
Լուացումն ջրոյ, զի լուացեալ է.
Ոտիցդ պէտք են մաքրութեան՝
Յօդիլ ի գլուխս սրբութեամբ:

Դասուց Իւրոց աշակերտաց,
Զոր նախ բանիւ վարդապետեաց,
Այսօր գործով զծայրագոյնն
Եցոյց յԻնքեան զխոնարհութիւն.
Սպասաւորեալ հողեղինաց՝
Այն, որ անտեսն է հրեղինաց,
Տարեալ պաշտօն Իւր ծառայիցն՝
Այն, որ պաշտին ի սրովբէից:

Եթէ Տէրս, ասէ, էից,
Եւ Վարդապետս բոլորից
Զաշակերտացդ եւ զծառայից
Զոտս լուացի ի հնոյ աղտից,
Միմեանց եւ դո՛ւք համաբնութեամբ
Ցուցէք զնոյն խոնարհութիւն՝
Բարձրացելոյն ի կործանումն
Եւ անկելոյ բնութեանդ կանգնումն:

Զոր մաքրեցեր յաւազանին
Մաքուր ձեռօք զոտս նոցին
Եւ ուսուցեր խոնարհութեամբ
Յաղթող լինել չար հպարտին,
Եւ զի՛մ լուա զտիղմն մեղաց
Աղաչանօք սրբոյ գնդին.
Եւ զգնացս ուղղեա՛ զոտին
Խոնարհութեամբ ելիւք յերկինս:

Իսկ լուացեալքն համբուրեսցեն զխաչն եւ զԱւետարանն եւ զաջն քահանային:
Եւ զկնի լուացմանն՝ օրթիւ.


ՔԱՐՈԶ
Եւ եւս միաբան ամենեքեան գոհացարուք զանհասանելի եւ զանճառելի մարդասիրութենէն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, որ այսօր նորոգեաց զսահման պատուիրանի Իւրոյ՝ տալով մեզ զառհաւատչեայ պարգեւս թողութեան մեղաց մաքրութեամբ սրբոյ աւազանին:
Աղաչեսցուք եւ խնդրեսցուք ի Նմանէ, զի արժանաւորեսցէ զմեզ արթնութեամբ կեալ եւ զգաստութեամբ հաղորդս լինել չարչարանաց Նորա՝ առ ի հանդիպումն լուսոյ փառաւոր յարութեան Իւրոյ ընդ սուրբս ամենայն. ամենակալ Տէր Աստուած մեր կեցուսցէ եւ ողորմեսցի:

ԱՂՕԹՔ
Տէ՛ր Աստուած մեր, որ ըստ բազում սքանչելագործ մարդասիրութեանդ Քոյ ոչ անարժան համարեցար լուանալ զոտս աշակերտաց Քոց, զի խոնարհութեամբ ուսուցեր բարձրանալ այնոցիկ, որք գան զհետ լուսաւոր հրամանաց Քոց, Տէ՛ր, Դու՝ նոյն Ինքն Փրկիչ աշխարհի, այժմ նորոգեա՛ ի մեզ զսահման պատուիրանի Քոյ եւ երեւելի ջրոյս այսորիկ լուացմամբ շնորհեա՛ մեզ զմաքրութիւն Հոգւոյդ Սրբոյ եւ սրբեա՛ զհոգի եւ զմարմին մեր յամենայն սատանայական ներգործութեանց, զի Դու ես Թագաւոր մեր, եւ անուն Քո կոչեցեալ է ի վերայ մեր. տո՛ւր մեզ մասնակից լինել սրբոց առաքելոց Քոց՝ որդւոցն լուսոյ, զի ընդ նոսին արժանի լիցուք փառաւորել զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգի այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից:

Խաղաղութի՜ւն ամենեցուն:
Աստուծոյ երկրպագեսցուք:

Հովի՛ւ քաջ, բարի եւ մարդասէր, Տէ՛ր մեր Յիսուս Քրիստոս, որ կամաւորաբար յանձն առեր դնել զանձն Քո ի վերայ բանաւոր հօտի Քոյ, եկիր ի խնդիր մոլորեալ ոչխարի Քոյ կամաւ Հօր եւ հաճութեամբ Սուրբ Հոգւոյն, որ զմոլորեալքս գտեր եւ զվիրաւորեալքս բժշկեցեր Հոգւով եւ ջրով սուրբ աւազանին լուացմամբ եւ անապական մարմնոյ եւ արեան Քոյ ճաշակմամբ. վասն որոյ եւ այսօր տնօրինական ներմարդութեամբ զերկուս փրկագործութիւնս մեր, անճառելի խոնարհութեամբ սկիզբն արարեալ, կատարեցեր ի վերնատունն՝ լուանալով զոտս աշակերտացն Քոց, բաշխելով ի նոսա զկենդանարար մարմին եւ զարիւն Քո սուրբ. եւ զնոյն յիշատակ կամաւոր չարչարանաց Քոց աւանդեցեր նոքօք ամենայն հաւատացելոց՝ կատարել մինչեւ յերկրորդ գալուստ Քո սուրբ:
Եւ արդ, Տէ՛ր բարերար, մեք՝ մեղուցեալ ծառայքս Քո, ըստ կարի տկարութեան մերում զօրէնս Քո յանգ հանեալ, աղաչեմք զշնորհս ողորմութեան Քոյ. հովուեա՛ զբանաւոր հօտ Քո յարօտս կենդանարար աւետարանական վարդապետութեան Քոյ. հանգո՛ զմեզ ի ջուրս սուրբ աւազանին՝ առ ի յորդեգրութիւն Հօր Քոյ սրբոյ. արբո՛ մեզ, Տէ՛ր, ուղխս փափկութեան անապական արեան Քոյ, զոր վասն մեր հեղեր, եւ տո՛ւր մեզ զկենդանարար մարմին Քո, որ է հաց կենաց՝ իջեալ յերկնից եւ աշխարհի կեանս պարգեւեալ. առաջնորդեա՛ մեզ ի շաւիղս պատուիրանաց Քոց առաջնորդական Հոգւով Սրբով. տո՛ւր պահապան երկիւղածաց Քոց զբանակս հրեշտակաց՝ ամրացուցանելով շուրջանակի զհոգի եւ զմարմին մեր ի մեքենայից բանսարկուին. տո՛ւր մեզ իմաստութիւն՝ ճառագայթեալ հոգւով ելանել ընդ Քեզ յաղօթս ի սուրբ լեառն Ձիթենեաց՝ առ ի կցորդութիւն կամաւոր չարչարանաց Քոց:
Շնորհեա՛ մեզ, Տէ՛ր, զղջումն արտասուաց՝ ըստ երանելւոյն Պետրոսի, առ ի լուացումն մեղաց մերոց. եւ արժանաւորեա՛ զմեզ մաքուր հոգւով հանդիպել Քեզ ի փառաւոր եւ ի միւսանգամ գալստեան Քոյ եւ ընդ ամենայն սուրբս Քո յարազուարճ բերկրանօք, ուրախութեամբ օրհնել, գովել եւ փառաւորել զԱմենասուրբ զԵրրորդութիւնդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

ՔԱՐՈԶ
Խնդրեսցուք հաւատով միաբանութեամբ ի Տեառնէ, զի զողորմութեան զշնորհս Իւր արասցէ ի վերայ մեր: Տէրն ամենակալ կեցուսցէ եւ ողորմեսցի:
Կեցո՛, Տէ՛ր:

ԱՂՕԹՔ
Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛, Տէ՛ր, ողորմեա՛:
Թագաւո՛ր խաղաղութեան, օգնակա՛ն եւ փրկի՛չ անձանց մերոց, Քրիստոս Աստուա՛ծ մեր, պարսպեալ պահեա՛ զժողովուրդս Քո ընդ հովանեաւ սուրբ եւ պատուական խաչիւդ Քով ի խաղաղութեան: Փրկեա՛ յերեւելի եւ յաներեւոյթ թշնամւոյն: Արժանաւորեա՛ գոհութեամբ փառաւորել զՔեզ ընդ Հօր եւ ընդ Սրբոյ Հոգւոյդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

Օրհնեալ Տէր մեր Յիսուս Քրիստոս. ամէն:

Հա՛յր մեր, որ յերկինս ես, սուրբ եղիցի անուն Քո: Եկեսցէ արքայութիւն Քո: Եղիցին կամք Քո որպէս յերկինս եւ յերկրի: Զհաց մեր հանապազորդ տո՛ւր մեզ այսօր: Եւ թո՛ղ մեզ զպարտիս մեր, որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց: Եւ մի՛ տանիր զմեզ ի փորձութիւն: Այլ փրկեա՛ զմեզ ի չարէ: Զի Քո է արքայութիւն եւ զօրութիւն եւ փառք յաւիտեանս. ամէն: