|
|
23 հունվարի 2020թ. հինգշաբթի, ԳԿ Սրբոցն Վահանայ Գողթնացւոյն, Եւգինեայ կուսին եւ հօրն նորա Փիլիպպոսի եւ մօրն Կղօդեայ եւ երկուց եղբարցն Սերգեայ եւ Ապիտոնի եւ երկուց ներքինեացն ՄԱՐՏԻՐՈՍ «Մարտիրոս» բառը հունարեն նշանակում է վկա: Այսպես են կոչում նրանց, ովքեր նահատակվել են՝ վկայելով իրենց անկոտրում հավատը Քրիստոսի հանդեպ: Այդպիսիք էին ս. Ստեփանոս Նախավկան, ս. Գևորգ և ս. Սարգիս զորավարները, ս. Հռիփսիմյան կույսերը և բազում այլ սրբեր: Գրեթե բոլոր առաքյալները մարտիրոսական մահով փառավորեցին Տիրոջը:Մարտիրոսական մահը կոչվում է վկայություն, իսկ նրա մասին գրավոր պատմությունը՝ վկայաբանություն: Մարտիրոսների մասունքների վրա կամ նրանց նահատակության վայրերում սովորաբար կառուցվել են վկայարաններ, այսինքն՝ նրանց վկայական մահի հիշատակը հավերժացնող մատուռներ, որոնցից շատերը հետագայում վերածվել են եկեղեցու: Մարտիրոսներին անվանում են արյամբ մկրտվածներ: Նրանց արյունը Եկեղեցու կյանքում մեծ խորհրդական նշանակություն ունի, քանզի վկայական մահը խոշորագույն հաղթանակ է սատանայի հանդեպ, որի ձեռքում մարդու դեմ ազդու զենք է հանդիսանում մահվան սպառնալիքը: Այդ պատճառով էլ, պարտվելով մարտիրոսների արյամբ, նա խիստ տկարանում է: Բոլոր մարտիրոսները երկնքում մեր հավատարիմ բարեխոսներն են Աստծո առջև: Մարտիրոսներին հաճախ պատկերում են նրանց նահատակության գործիքով հանդերձ՝ իբրև նշան նրանց հաղթանակի և փառավորման:  |
