|
|
19 հուլիսի 2018թ. հինգշաբթի, ԳԿ Սրբոց նախահարցն Ադամայ, Աբելի, Սեթայ, Ենովսայ, Ենովքայ, Նոյի, Մելքիսեդեկի, Աբրահամու, Իսահակայ, Յակովբայ, Յովսեփայ, Մովսիսի, Ահարոնի, Եղիազարու, Յեսուայ, Սամուելի, Սամփսոնի, Յեփթայեայ, Բարակայ, Գեդէոնի եւ այլոց սրբոց նախահարցն ՍԱՄՓՍՈՆ Հերթական անգամ, երբ իսրայելացիները սկսեցին հեռանալ Աստծուց, չարություն գործել և կուռքեր պաշտել, Աստծո զորությունը և փառքը պակասեցին նրանց մեջ, և փղշտացիները մոտ 40 տարի կողոպտեցին, հալածեցին ու չարչարեցին նրանց:Այդ ժամանակ ապրում էր Մանուե անունով մի մարդ, որը զավակ չուներ: Մի օր նրա կնոջը երևաց Տիրոջ հրեշտակը և երեխայի ծնունդ ավետեց: «Արդ, զգո՛ւյշ եղիր, գինի և օղի չխմես և ոչ մի անմաքուր բան չուտես,- ասաց նա,- որովհետև ահա դու պիտի hղիանաս և մի որդի ծնես: Նրա գլխին ածելի չպիտի դիպչի, որովհետև մանուկը Աստծո ուխտավոր պիտի լինի հենց մոր արգանդից. նա պիտի սկսի փրկել Իսրայելը այլազգիներից» [Դատ. 13.4-5]: Երեխային կոչեցին Սամփսոն (նշանակում է արեգակ) և ամեն ինչ արեցին այնպես, ինչպես պատվիրել էր Տիրոջ հրեշտակը: Աստված օրհնեց մանուկ Սամփսոնին և նրան արտակարգ ուժ և քաջություն պարգևեց: Երբ նա ընդամենը 18 տարեկան էր, ճանապարհով գնալիս հանկարծ նրա վրա մի առյուծ հարձակվեց: Սամփսոնը բռնեց կենդանու երախից և ճեղքելով պատառ-պատառ արեց նրան: Մի անգամ էլ նա մեկ օրում հազար փղշտացի ոչնչացրեց: Աստծո կամքով 20 տարի շարունակ Սամփսոնը եղավ Իսրայելի դատավորը: Նա ամեն կերպ իր ժողովրդին պաշտպանում էր թշնամիներից, որոնք սարսափում էին Սամփսոնի ամեհի ուժից և չէին կարողանում հաղթել նրան ո՛չ զենքով, ո՛չ էլ դավադրությամբ:  XIX դ.: Հեղինակ՝ Յուլիուս ֆոն Կարոլսֆելդ Բայց եկավ մի օր, երբ այդ հաջողվեց նրանց: Դալիլա անունով մի փղշտուհի, որին սիրում էր Սամփսոնը, իր ազգի իշխանների հանձնարարությամբ հետամուտ եղավ իմանալու նրա զորության գաղտնիքը: Դալիլան անդադար խնդրում էր Սամփսոնին, որ նա հայտնի իր գաղտնիքը, ու թեև Սամփսոնը հրաժարվում էր, կինը սակայն, չէր դադարեցնում իր խնդրանքները: Ի վերջո Սամփսոնը զիջեց և ասաց. «Իմ գլխին ծնված օրից ածելի չի դիպել, որովհետև Աստծո ուխտավորն եմ ես: Եթե ածիլվեմ, իմ ուժը կգնա, ու ես կտկարանամ» [Դատ. 16.17]: Այդժամ Դալիլան քնեցրեց Սամփսոնին, ապա կանչեց փղշտացիներին, որոնք խուզեցին նրա մազերը: Աստվածային զորությունն իսկույն լքեց Սամփսոնին, և նա զրկվեց պաշտպանությունից: Եվ փղշտացիները, նրան բռնելով, փորեցին աչքերը և տարան Գազա, որտեղ շղթայակապ բանտ նետեցին: Մի օր, երբ Սամփսոնի մազերն արդեն երկարել էին, և վերադարձել էր նրա զորությունը, փղշտացիները հավաքվեցին՝ զոհ մատուցելու իրենց Դագոն չաստծուն, որն իբրև թե Սամփսոնին մատնել էր իրենց ձեռքը: Նրանք Սամփսոնին դուրս բերեցին բանտից, որ նա Դագոնի տաճարում իրենց առջև պարի: Տաճարի մեջտեղում կանգնած՝ Սամփսոնը շոշափեց մեհյանի սյուները և աղաղակեց Տիրոջը. «Ո՛վ Տեր, աղաչում եմ, հիշի՛ր ինձ. միայն այս անգամ էլ ինձ զորացրո՛ւ, որ վրեժ լուծեմ թշնամիներից» [Դատ. 16.28]: Եվ նա ուժգին թափահարեց սյուները. տաճարը քանդվեց, և փլատակների տակ մնացին թե՛ ինքը և թե՛ բոլոր կռապաշտները:  |
